4.1 நாம் பல வகைப்பட்டவர்கள்
மக்களில் பலவகை உண்டு. நம்மில் நல்லோர்களும் உண்டு, தீயோர்களும் உண்டு.
ஒருவனுக்கு ஒர் ஆபத்து நேர்ந்தால் ‘அந்தோ! நேர்ந்ததே’ என்று அனைவரும் கூடி கலங்கவேண்டியிருக்க, உகந்து சிரிக்கும்படியும் சிலர் உண்டு.
பிறரைக் கெடுக்கவேணுமென்று கோலி தாங்களே கெட்டுப்போகிறவர்களும் உண்டு.
ஒரு பிறர்மனையிலே புகுந்து திருடுவதற்காகச் சென்று, மற்றெருவன் இவன்தன் வீட்டிலே புகுந்து இவன் பலகாலமாகக் களவுகண்டு திரட்டிவைத்திருந்த பொருள்களைலெல்லாம் கவர்ந்து சென்ற கதைகளும் உண்டு.
செல்வம் இல்லாவிடில் உறவினனாக இவனை சொல்லிக்கொள்வது நமக்கு நிறக்கேடு என்று அவனை விட்டு ஒதுங்குபவர்கள் உண்டு.
அப்படி விடப்பட்டவன் சிறிது செல்வம் பெற்றவாறே உறவினர்கள் அல்லாதாரும் கூட
இவனுடைய ஞாதிகளாக நம்மைச் சொல்லிக்கொள்ளுதல் நமக்கு மேன்மை என்று நினைத்து ‘இவரும் நாங்களும் ஒரே குடும்பம்’ என்று சொல்லி அணுகுபவர்களும் உண்டு.
4.2 செல்வத்தின் பின்னே
நெருப்பு தனக்குப் பற்றுக்கோடான இடத்தையே கபளீகரிப்பது போலே செல்வமும் தான் பற்றுகிற இடத்தை வேரோடே அழிக்கவல்லது என்பதைக் கண்ணாரக் கண்டும் “பகல்கண்ட குழியிலே இரவில் விழுவாரைப் போலே” அச்செல்வத்தை மேலும் மேலும் சேர்த்து அச்செல்வத்தினாலேயே மன அமைதி இழந்தவர்கள் உண்டு.
கையிலே நாலுகாசு உள்ளவர்களைக் கண்டால் அதைப் பறிக்கவெண்ணிச் சில உபாயங்கள் செய்து வயிறு வளர்ப்பர்கள் உண்டு.
பணத்தின் பின் அலையும் தன்மை நம் எல்லோரிடமும் இருக்கிறது. பணம் ஸம்பாதிப்பதே நம் லக்ஷ்யமாக இருப்பதால், நமக்கு பகவானை சிந்திக்க நேரமோ மனமோ இருப்பதில்லை. பணம் ஸம்பாதிப்பதே நம் லக்ஷ்யமாக இருப்பதால் நாம் குறுக்கு வழிகளில் சென்று தவறுகள் செய்து பாபத்தையும் ஸம்பாதிக்கிறோம். இந்த தாழ்ந்தும், கெட்டும் பணம் ஸம்பாதித்தவர் க்எத்தனை பேர்?
ஒன்று, அந்த பணம் தீர்ந்த பின்னும் நாம் இருப்போம். அல்லது நாம் இறந்த பின்னும் அந்த பணம் இருந்து அந்த பணத்திற்காக நம் குழந்தைகளே பரஸ்பர விரோதிகளாகி நம்மையே தூஷிப்பார்கள். இப்படி இரண்டு விதத்திலும் அந்த பணம் நமக்கு உபயோகமில்லை என்று ஆகிறது. இப்படி நமக்கு உபயோகமில்லாத பணம் நமக்கு தேவைதானா?
4.3. பதவியின் பின்னே
அடுத்தது, பதவி ஆசை. பெரிய பெரிய பதவிகள் பெற ஆசை கொண்டு நம் நிம்மதி இழந்து, அவை பின் ஓடி ஓடி, தாழ்ந்தும், கெட்டும் ஸம்பாதிக்கும் பதவிகள் பின் ஓடியவர்
பெரும் செல்வத்தில் திளைத்த பெரிய பெரிய அரசர்கள் இன்று எங்கே? ஓர் படை எடுப்பில் தோற்று தன் தேசத்தை விட்டு, தன் மனைவி மக்களை எதிரிகளின் பிடியில் விட்டு ஓடி காட்டில் மறைந்து வாழ்ந்து ஒரு வேளை சோற்றுக்கு அலைந்தவர்களின் சரித்திரங்கள் நமக்கு போதிப்பது என்ன?
இன்றும் கூட, ஒரு காலத்தில். பெரிய பெரிய பதவிகளில் இருந்தவர்கள் இன்று எந்த மூலையில் கிடக்கிறார்கள்?
4.4. சிற்றின்பங்களின் பின்னே
அடுத்தபடியாக சிற்றின்பங்கள். சிற்றின்பங்களே வாழ்க்கை என்று இந்த சிற்றின்பங்களில் சிக்கி தன் வாழ்வையே பாழாக்கிக்கொண்டவர்கள் எத்தனை பேர்?
உண்மை இப்படி இருக்க, நித்யமான பகவானை விட்டு அந்த அநித்யமான பணம், பதவிகள், சிற்றின்பங்கள் பின் சென்று நாம் நம் அரிய மனித வாழ்வை வீண் அடித்தவர் எத்தனைபேர்?
ஒவ்வொரு சேதனருடைய ருசி, ஞானம் ஒவ்வொரு விதமாகையினாலே ஒருவன் போகத்திலே, ஒருவன் உழைப்பதிலே, இன்னொருவன் மற்றொன்றிலே ஈடுபய்யிருப்பான்.
இப்படி உலகத்திலுள்ள சேதநர்கள் ஸாத்விகராகவும் ராஜஸராகவும் தாமஸராகவும் இருப்பார்கள்.
4.5 அஹங்கார மமகாரங்களுடன்
1. உலகங்கட்கெல்லாம் ஓரரசாக வீற்றிருந்து வாழ்ந்தவர்கள்
2. எம்பெருமானாகவே தம்மைப் பாவித்திருந்த அரசர்கள்
3. உயிர் தப்பிப் பிழைக்கவேண்டியிருந்தீர்களாகில் நம்பக்கலில் கப்பஞ் செலுத்தி வாழ்ந்துபோங்கள்’ என்று ஒரு கட்டளை தெரிவித்தமாத்திரத்திலேயே பகைவர்கள் பணிந்து நின்று வணங்கப்பட்டவர்கள்
4. ஒலிக்கின்ற பேரிகைகள் தமது மாளிகை முற்றத்திலே சப்திக்க, பெரு மிடுக்காக உலகத்தை ஆண்ட ஸார்வபௌமர்கள்
5. சிற்றரசர்கள் கொண்டுவரும் உபஹாரங்களைத் தங்கள் கையாலே நேராக வாங்காமல் ஆளிட்டவர்கள்
6. மற்றுள்ள அரசர்கள் தங்களை யடிபணிந்து நிற்க அவர்களை மதியாதே ஆடல் பாடல் கண்டு போதுபோக்கி வாழ்ந்தவர்கள்
7. நெடுநாள் மதிப்போடே ஜீவித்துக்கிடந்தவர்கள்
8. தம் காலிலே குனிந்தவர்களை லக்ஷியம் பண்ணாதிருந்தவர்கள்
9. உலகமெல்லாம் கொண்டாடும்படியான புகழையுடையனராயும், பரம்பரையாகவே ப்ரபுக்களாக வாழ்வர்கள்
இப்படி எத்தனைபேர்கள் இருந்திருப்பார்களென்று நினைக்கத் தொடங்கினால், கடல் எக்கலிடுகிற நுண்ணிய மணல்களை எண்ணி முடித்தாலும் முடிக்கலாம்; இவர்களை எண்ணி முடிக்கப்போகாது. நாளடைவிலே இவர்களின் கதி என்னவாயிற்று என்று பார்த்தால்....................
1. இப்படிப்பட்டவர்களில் பலர் தரித்ரர்களாய்த் தடுமாறும்படியைக் கண்கூடாகக் காணப்பெற்றது உண்டு.
2. பட்டினி கிடக்கமுடியாமல் பலருங்காண வெளியில் புறப்படமாட்டாமல் இருட்டு வேளைகளிலே புறப்பட்டு பிச்சைக்கு இருளிலே செல்ல வழியிலே கருநாய் கிடப்பதறியாதே அதன் மேலே காலை வைத்திட அவை கடித்திட, அந்த உபாதை பொறுக்கமாட்டாமல், கையிலிருந்த பிச்சைப் பானையைக் கீழே நெகிழ விட பிச்சைப்பானை கீழே விழுந்து உடைந்த வோசை கேட்டும் நாய் கத்தின வொலி கேட்டும் ஓடிவந்து காணத்திரள் திரண்டு “முன்பு கொற்றக்குடையின் நிழலிலே வாழ்ந்தவனுக்கா இக்கதி வந்திட்டது!” என்று சொல்லும் நிலைமை நேர்ந்த்தும் உண்டு.
3. வெண்கொற்றக்குடை நிழிலிலே இனிதாக வாழ்ந்தவர்கள் அந்த நிலைமையை யிழந்து காடுகளுக்கு ஓட, அங்குந் தொடர்ந்து பகைவருடைய ஆட்கள் வர என்று ஆனதும் உண்டு
4. ஏழைமைக் கொடுமையும் உடன்சேர்ந்து அரையில் எட்டம் போராதே முன்பக்கத்திலே மாத்திரம் குஹ்யத்திற்கு ஆவரணமாகச் சிறிது துணி தொங்க, தேஹயாத்திரைக்காக யாசிக்கப் புக, ஏளனம் செய்யப்பட்டவர்கள் உண்டு.
வாழ்ந்தவர்களாக உங்களால் நினைக்கப்படுகிறவர்கள் வாழ்ந்திருந்தாலும் மழைப்பெருக்கிலுண்டாகும் நீர்க்குமிழிபோலே நசித்து நசித்து, அதோகதியிலே விழுந்து ஒழிந்துபோனவர்களே தவிற ப்ரஹ்மஸ்ருஷ்டி ஏற்பட்ட காலம்முதல் இன்றளவும் வாழ்ந்தவர்கள் ஒருபடியாக வாழ்ந்தே போந்தார்கள் என்பது கிடையாது. 4.9
4.6 ஆஸ்திகமும் நாஸ்திகமும்
ஆத்திகத்தைப்பொருத்த அளவிலே, சிலர் ஆஸ்திகர்களாயும், சிலர் நாஸ்திகர்களாயும் இருப்பார்கள். மற்றும் பலர் ஆஸ்திகமும் இல்லாமல் நாஸ்திகமும் இல்லாமல் நடுவே இருப்பார்கள்.
சுத்த ஸாத்வீகர்களாக இருப்பவர்கள் எம்பெருமானையன்றி மற்றொரு தெய்வத்தையும் தொழாதவர்களாயும் வேறொரு பிரயோஜனத்தையும் விரும்பாதவர்களாய் இருப்பார்கள்;
ஆனால் மற்ற குணங்கட்கு வசப்பட்டவர்கள் ஐச்வர்யம், ஆரோக்யம், ஸந்தானம் முதலிய க்ஷுத்ரபலன்களை விரும்புபவர்களாய், அப்படிப்பட்ட பலன்களையும் நேரே எம்பெருமானிடத்துச் சென்று கேட்டாமல், தாம் தாம் அபிமானித்திருக்கிற மற்ற தெய்வங்கள் பக்கலிலே சென்று விரும்புபவர்களாயிருப்பார்கள்.
அப்படிப்பட்ட ருசிபேதங்களினால் அவர்கள் கோலின பலன்களுக்காக அனுஷ்டிக்கும் ஸாதனங்களும் பலவகைப்பட்டிருக்கும். சிலர் த்யானத்தினாலும், சிலர் யஜ்ஞங்களினாலும், சிலர் அர்ச்சனையினாலும், சிலர் திருநாமஸங்கீர்த்தநங்களினாலும், சிலர் அபிஷேகத்தினாலும் ஆகவிப்படி வெவ்வேறுபட்ட வகைகளாலே தெய்வங்களை வழிபடுவார்கள். . 1.1.5
இறையவர் என்கிற வாசகம் ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே அஸாதாரணமாயினும், சேதநர்களின் அபிமானத்தயடியொற்றி இந்திரனென்றும் சந்திரனென்றும் சிவனென்றும் பிரமனென்றும் காளியென்றும் ஐயனென்றும் அம்மனென்றும் இப்படி ஒவ்வொரு தெய்வத்தை ஸ்வாமியாகக் கொள்வர். 1.1.5
ஆக, நாம் ஒவ்வொருவரும் நம் குணம் என்ன, ருசி என்ன, ஸ்வரூபம் என்ன என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டியது அவசியம். ஸ்வஸ்வரூபஞானம் எற்பட்டு, ஆத்திகத்தில் ருசி எற்பட்டாலேயே பரஸ்வரூபஞானம் ஏற்படும். 5.7.1
Tuesday, February 8, 2011
5. நம் லக்ஷ்யம்
நம் லக்ஷ்யம் – எம்பெருமானை அடைவதே
வைகுந்தம் புகுவது மண்ணவர் விதியே என்று ஸ்வாமி நம்மாழ்வார் சொன்னது போல் நாம் எல்லோரும் அடைய வேண்டிய இலக்கு ஸ்ரீவைகுண்டமே. ஸ்ரீ வைகுண்டம் சென்றடைந்து, ஸாலோக்யம், ஸாமீப்யம், ஸாரூப்யம் பெற்று, எம்பெருமானுடன் கலந்து, அவன் திருவடிவாரத்திலே வழுவிலா அடிமையாகிய கைங்கர்யம் செய்வதே நம் லக்ஷ்யம்.
நாம் அடையவேண்டிய லக்ஷ்யமாகிய எம்பெருமானைப்பற்றி முதல் அத்யாயத்தில் நாம் ஏற்கெனவே அறிந்துகொண்டோம். ஆனாலும் எம்பெருமானைப்பற்றி எவ்வளவு தெரிந்துகொண்டாலும் குறைவேயாதலால், நம் லக்ஷ்யமாகிய எம்பெருமானைப்பற்றி மேலும் சில வார்த்தைகள்:
1. ஸ்ரீமன் நாராயணனனே பரத்வம்
1. மோக்ஷத்தின் ஸ்வாமியான பரமபதநாதன் ஸ்ரீமன் நாராயணனே
2. அவன் எல்லாம் அறிந்த மேம்பட்ட தேவர்களான நித்ய சூரிகளின் தலைவன்
3. தானே மூன்று மூர்த்தியான ஆதி முதல்வன்
4. படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் மூன்றையும் தானே செய்பவன்
5. எல்லா தேவதைகளிலும் மேம்பட்டவன்
6. வேதத்தால் பரம புருஷன் என்று அழைக்கப்படுபவன்
7. ஸகல தேவதைகளாலும் ஆராதிக்கப்படுபவன்
8. நித்யவிபூதியையும் லீலா விபூதியையும் தனதாகக் கொண்டவன்
9. ஆதி மூலமே என்ற கூட்ட குரலுக்கு ஓடி வந்தவன்
10. ஆதியும் அந்தமும் இல்லாதவன்
11. முக்காலமும் தானே ஆகி காலத்தினால் யௌவனம் மாறாதவன்
12. நம் புலன்களால் அறியமுடியாதவன்
13. ஈரேழு பதினான்கு உலகங்களிலும் வ்யாபித்த விராட் புருஷன்.
14. எல்லா ஞானங்களும் அவனே
15. அவன்தான் பர ப்ரம்மம்
2. அவன் வ்யூஹ புருஷன்
16. நம் குறை கேட்பதற்காகவே திருப்பாற்கடலில் இருப்பவன்
17. திருப்பாற்கடலில் ஆதிசேஷன் மீது நமக்காக சிந்தித்துக் கிடப்பவன்
18. பாற்கடலின் அலைகள் ஆதிசேஷனை ஊஞ்சல் போல் ஆட்ட பள்ளியிருப்பவன்
19. ஆதிசேஷனின் ஆயிரம் தலைகளில் உள்ள ஆயிரம் நாகமணிகளில்
தன் திருமேனி ப்ரதிபலிக்கும் கண்ணாடியறையில் துயில் கொள்பவன்
20. சயனிக்கும்போது ஆதிசேஷனை துயிலணையாகக் கொண்டிருப்பவன்
21. ஆமர்ந்திருக்கும்போது ஆதிசேஷனை சிம்மாசனமாகக்கொண்டிருப்பவன்
22. செல்லும்போது ஆதிசேஷனை குடையாகக்கொண்டிருப்பவன்
3. அவனே ஸ்ருஷ்டி கர்த்தா
1. திருப்பாற்கடலிலிருந்து ச்ருஷ்டி முதலிய கார்யங்களை செய்பவன்
2. தான முக்காரணமுமாகி தன்னிடமிருந்தே உலகை ச்ருஷ்டிப்பவன்
3. மூலப்ரக்ருதி முதலாக ஸகல வஸ்துக்களுக்கும் காரணபூதன்
4. ப்ரபஞ்சத்துக்கு தானே தனி வித்தானவன்
5. வானம், ஒளி, காற்று, நீர், நிலம் எல்லாம் தானே ஆனவன்
6. சப்த, ஸ்பர்ச, ரூப, ரஸ, கந்தமாகிய தன்மாத்ரைகளாகியும் நின்றவன்
7. சூர்யனாகவும் சந்திரனாகவும் இருந்து நமக்கு ஒளி தருபவன்
8. பிரமனுக்கு நாபியியில் இடம் கொடுத்து பத்மநாபன் ஆனவன்
9. ருத்ரனுக்கும் தன் திருமேனியில் இடம் கொடுத்தவன்
10. தான் சரீரியாகி உலகத்தை தன் சரீரமாகக்கொண்டவன்
11. தேவன், மனிதன், திர்யக், தாவரம் ஆகிய நால்வகை படைப்பு செய்பவன்
12. காய் கனிகளுடைய ப்ரம்மாண்டமான மரத்தை ஒரு வித்தில் வைத்திருப்பவன்
13. பெரிய சரீரத்தை ஸூக்ஷ்மமாகவும், ஸூக்ஷ்மத்தை பெரிதாகவும் ஆக்குபவன்
14. ஸமஸ்த வஸ்து ஸ்வரூபத்தையும் தன் அதீனமாகக்கொண்டவன்
15. அகர முதல எழுத்தெல்லாம் தானே ஆனவன்
16. ஓங்கார ஸ்வரூபியானவன்
17. சொற்களாகி, வாக்கியங்களாகி, வேதமாக நிற்பவனும் அவனே
18. வேதமாகவும் வேதங்களின் பொருளாகவும் இருப்பவன்
19. வேதாந்தங்களை தன்னுடைய அங்கங்களாகக்கொண்டவன்
4. அவனே காப்பவன்
20. நாராயணனான தானே விஷ்ணுவாக அவதரித்து காக்கும் கடவுளானவன்
21. நாராயணன் என்ற பெயராலேயே தன்னை நமக்கு புகலாக காட்டியவன்
22. தான் படைத்த உலகைக் குத்தி எடுத்து அளந்து, உண்டு, காத்தவன்
23. நிலம், நீர், ஒளி, காற்று, ஆகாயங்களுக்கு நியாமகன்
24. ஆச்ரிதர்களை மலையையும் தூக்கி ரக்ஷித்தவன்
25. ஏழுலகும் காப்பதையே சிந்தையில் வைத்திருப்பவன்
26. ஜகத் ரக்ஷணார்த்தமாகவே அவதாரங்கள் செய்பவன்
27. ஸர்வம் விஷ்ணு மயம் ஜகத் என்றபடி எங்கும் வியாபித்து இருப்பவன்
28. நான் எங்கும் இருக்கிறேன் என்று ப்ரஹ்லாதன் மூலம் காண்பித்தவன்
29. உலகங்களுக்கெல்லாம் ஆதாரமாய் நிற்பவன்
5. அவனே அழிப்பவனும்
30. அவன் அழித்தலும் காத்தலே
31. ப்ரளய காலத்தில் ஸமஸ்த சேதன அசேதனங்களை தன் வயிற்றில் வைப்பவன்
32. இப்படி ஏழு உலகங்களையும் விழுங்கி தன்னுள் இருத்துபவன்
33. ஏழுலகும் உண்டு தனக்கு ஓர் ஆலிலை மட்டும் வைத்துக்கொண்டவன்
34. பின் பாலகனாகி அந்த ஆலிலையில் துயின்ற ஆதிதேவன்
35. கடலில் தோன்றி கடலிலேயே மறையும் அலைகளை போலே தன்னுள் தோன்றி தன்னுள் மறையும் ஸ்ருஷ்டியும் அப்படியே என காட்டியவன்
36. மார்க்கண்டேயனுக்கு தன் வயிற்றினுள் ஏழுலகும் காட்டியவன்
37. ஏழு உலகங்களையும் யசோதைக்கு தன்னுள் காண்பித்தவன்
38. ப்ரளயம் முடிந்த பின் அவைகளை வெளிக்கொணர்ந்து மறுபடி ஸ்ருஷ்டிப்பவன்
39. இப்படி உலகங்களைப் படைத்து, காத்து, அளந்து, உண்டு உமிழ்பவன்
40. ப்ரம்ம ருத்ராதி தேவர்களின் காலத்தை நிர்ணயிப்பவன்
41. கொடுத்த வரத்தை தவறாக பயன்படுத்தும் தீயோரை அழிப்பவன்
6. அவன் விபவ அவதாரங்கள்
42. இவ்வுலகைப்படைத்து அதனுள்ளே தானும் உதிப்பவன்
43. இஷ்டமான திரு உருவங்களை தரிப்பவன்
44. ஆமை, பன்றி, சிங்கம், ஆயன், அரசன் என்று பல பிறப்பெடுப்பவன்
45. ஒவ்வொரு பிறப்பிலும் நமக்கு உயர்ந்த குணங்களை கற்பிப்பவன்
46. ஆச்சர்யமான நம்பமுடியாத கார்யங்களையும் செய்பவன்
47. சூரியனையே மறைத்து வானிலும் பெரிய மாயைகள் செய்பவன்
மீனாய்
48. மீனாய் அவதரித்து ப்ரளய ஜலத்தில்ருந்து வேதத்தை மீட்டவன்
கூர்மனாய்
49. அமரர்கள் வேண்டுதலுக்கு இணங்கி அலைகடல் கடைந்தவன்
50. ஆமையாய் அவதரித்து மந்தர மலையை தன்மீது தாங்கி நின்றவன்
51. கடலில் அமுதம் பிறக்க, அவ்வமுதுடன் பிறந்த பெண்ணமுதை மணந்தவன்
வராஹனாய்
52. வராஹனாய் அவதரித்து நம் பூமியை வெளிக்கொணர்ந்தவன்
53. ஞானப்பிரானாய் நாமஸங்கீர்த்தனத்தின் பெருமை உணர்த்தியவன்
54. நான் என் பக்தனை நினைவில் வைத்திருப்பேன் என்றவன்
நரசிங்கனாய்
55. ஒரு பக்தன் சொல்லுக்காகவே அவதாரம் எடுத்தவன்
56. தன் பக்தனுக்காக சிங்கமாயும் மனிதனாயும் இணைந்து அவதரித்தவன்
57. ராமனைப்போல் தேடி, அணைகட்டி என்று தாமதியாமல் உடனே வந்தவன்
வாமன, த்ரிவிக்ரமனாய்
58. மகாபலி கொள்ளைகொண்ட உலகங்களை மீட்பதற்கு வாமனனாவன்
59. வாமனனாய் வந்து தான் படைத்த நிலத்தை தானே தானம் கேட்டவன்
60. சிறு குரளாய் இருந்து நெடிது வளர்ந்து பெரு நிலம் கடந்து அளந்தவன்
61. த்ரிவிக்ரமனாய் நம் எல்லோர் சிரஸிலும் தன் திருவடி வைத்தவன்
62. அவனை நாம் தொடமுடியாததால் அவனே வந்து நம்மை தொட்டவன்
63. கங்கையை உண்டாக்கி நமக்கு தன் ஸ்ரீபாத தீர்த்தத்தை அருளினவன்
64. தம் திருவடி ஸம்பந்த்தால் கங்கைக்கு நம் பாபம் தீர்க்கும் திறன் கொடுத்தவன்
65. ருத்ரன் தலை மீது கங்கை நீர் சேர்த்து அவனை சிவன் ஆக்கியவன்
வீர ராமனாய்
66. கடலைப் படைத்து, படுத்து, கடைந்து, அணை கட்டி, தாண்டியவன்
67. இராட்சசனுக்கும் அபயம் கொடுத்து அவனை சிறந்த பக்தனாக்கியவன்
68. இன்று போய் நாளை வா என்று சொல்லி திருந்த வாய்ப்பு கொடுத்தவன்
69. முன்னவனை முடித்து சரணடைந்த பின்னவனை அரசனாக்கியவன்
70. வானரப்படை கொண்டு அசுரப்படை வென்றவன்
71. யாராலும் எதிர்க்க முடியாதவன்
தர்ம ராமனாய்
72. மனிதனாக வாழ்ந்து நல்வழி சென்று தர்ம நெறி புகட்டியவன்
73. தந்தையின் வாய்ச்சொல் காக்க முடி துரந்து கானகம் சென்றவன்
74. பட்சிக்கு ஈமக்ரியை செய்தவன்
75. குரங்குகளுக்கு நண்பனாவன்
76. அணிலிடம் அன்பு காட்டியவன்
மாயக்கண்ணனாய்
77. இரு தாய் பெற வேண்டி இரு குலத்தில் வந்துதித்த மாயன்
78. வசுதேவனுக்கு தன்னையும் நந்தகோபனுக்கு தன் அனுபவத்தையும் கொடுத்தவன்
79. பேய்ச்சி பாலை உண்டு, வெண்ணை உண்டு, மண்ணை உண்டவன்
80. பேய்ச்சி பாலை குடித்து அவள் உயிரையும் குடித்தவன்
81. விஷப்பாம்பின்மேல் நடனமாடியவன்
82. ஆச்ரித விரோதிகளை தன் விரோதியாக பாவித்து பாரதப்போரை வென்ற மாயன்
83. மாமாயன், மாதவன், வைகுந்தன் என்றென்று நாமம் பல கொண்டவன்
எளியனாய்
84. வெண்ணை உண்டு, பாண்டம் உடைத்து, ஓசை கேட்டு களித்தவன்
85. வெண்ணை களவாடி, அகப்பட்டு, கட்டுண்டு, அழுது நின்ற எளியவன்
86. இடையனாக கன்றுகளை மேய்த்தவன்
87. அஞ்ஞானிகளான இடையர்களிடையே தோன்றி கலந்து பழகியவன்
88. ஆய்ச்சிகளால் அனுபவிக்கப்பட்ட ஆயர் கொழுந்தாய் நின்றவன்
89. குசேலருக்கு பாத பூஜை செய்த எளியவன்
90. பார்த்தனுக்கு தேர் செலுத்தி பக்தர்களுக்கு தாழ்ந்து செல்பவன்
ஆசார்யனாய்
91. கீதோபதேசம் செய்து தன் தெய்வத்தன்மையை காட்டியவன்
92. கீதை உபதேசித்து தர்மத்தின் விளக்கம் தந்தவன்
93. உன் கடமையை செய். பலனை நான் கொடுக்கிறேன் என்றவன்
94. நம் அறியாமை போக்கி பக்தி கலந்த ஞானத்தை கொடுப்பவன்
95. நம் துயக்கு, மயக்கு, மயர்வை போக்குபவன்
96. நல்லோர்களின் எண்ணமே தன் எண்ணம் என்று சொன்னவன்
97. நல்லோர் பயிலும் நூலாக இருப்பவன்
பல அவதாரங்கள்எடுத்து...
98. விஷ்ணுவாய் அவதாரம் எடுத்து காக்கும் கடவுளானவன்
99. ஹயக்ரீவனாய் அவதரித்து ஞானம் புகட்டியவன்
100. தன்வந்த்ரியாய் அவதரித்து ஆரோக்யத்துக்கு வழி காட்டியவன்
101. ஹம்ஸமாய் அவதரித்து வேதம் ஓதியவன்
102. வ்யாஸர் போன்ற மகர்ஷிகளாகவும் அவதரித்தவன்
103. அவன் பேரும், ஊரும் ஆதியும் யாரும் நினைக்க முடியாதவன்
7. அர்ச்சா மூர்த்தியாய்
104. பரமபதத்தில் குறாயுள்ளோர் இல்லையாகையாலே நம்மில் கலக்க வந்தவன்
105. எல்லா ஊர்களிலும் தனக்கு இடம் பிடித்து ஸன்னிதி கொண்டிருப்பவன்
106. எண்ணற்ற அவதாரங்களாக, திவ்ய மங்கள விக்ரஹங்களை உடையவன்
107. அர்ச்சையில் நம் கோயில்களில் இருந்து நம்ம மனதுள் புக வந்திருப்பவன்
108. ஒவ்வொரு ஊரிலும் இருந்து நம்மை நல்வழிப்படுத்த மறியல் செய்பவன்
109. கருணை, பொறுமை, அன்பு என்னும் ஸ்ரீ, பூ, நீளா தேவிகளுடன் இருப்பவன்
110. பக்த பராதீனனாக பக்தர் சொல் கேட்டு எழுந்தருளியிருப்பவன்
111. ஆழ்வார் சொன்னவண்ணம் செய்த பெருமான் அவன்
112. நாம் செய்யும் பல்வகை ஆராதனத்தையும் ஏற்பவன்
113. ஆயிரம் நாமங்களால் அறியப்பட்டு வணங்கப்படும் ஸஹஸ்ர நாமன்
8. அவன் பன்னிரு நாமங்கள்
114. அயனுக்கும் அரனுக்கும் ஸ்வாமியானதால் கேசவன் ஆனவன்
115. சேதன அசேதனங்களுக்கு புகலிடமானதால் நாராயணன் ஆனவன்
116. திருமகளை மார்பில் கொண்டதால் மாதவன் ஆனவன்
117. பசுக்களையும் பூமியையும் ரக்ஷிப்பதால் கோவிந்தன் ஆனவன்
118. எங்கும் வியாபித்து இருப்பதால் விஷ்ணு ஆனவன்
119. அரக்கர்களை வென்றதால் மதுசூதனன் ஆனவன்
120. மூவுலகையும் அளந்திடும் திருமேனி எடுத்ததால் த்ரிவிக்ரமன் ஆனவன்
121. குரளாய் வந்து யாசித்து நின்றதால் வாமனன் ஆனவன்
122. நமக்காக பரிந்துபேசும் ஸ்ரீயை தரித்து இருப்பதால் ஸ்ரீதரன் ஆனவன்
123. நம் மனதை தன்பால் ஈர்ப்பதனால் ஹ்ருஷீகேசன் ஆனவன்
124. பத்மத்தை நாபியில் கொண்டதால் பத்மநாபன் ஆனவன்
125. யசோதையிடம் கயிற்றினால் கட்டுண்டதால் தாமோதரன் ஆனவன்
9. அவன் நீர் போன்ற நற்குணமுடையவன்
நீர் கீழ் நோக்கி பாயும்.
அவன் தாழ்ந்தோரிடத்தில் எளிதாகச்செல்வான்
நீர் மேல் நோக்கி பாயாது.
நான் உயர்ந்தவன் என இறுமாப்பு கொண்டால் அவன் நம்மிடம் வரமாட்டான்.
எந்த காரியத்துக்கும் நீர் வேண்டும்.
எந்த காரியத்துக்கும் அவன் அனுக்ரஹம் வேண்டும்.
நீர் வேண்டாமல் யாரும் இருக்க முடியாது.
அவனை வேண்டாமல் யாரும் இருக்க முடியாது.
நீரின் தன்மை குளிர்ச்சி.
அவனும் குளிர்ந்த தன்மை உடையவன்
நீர் கொதித்தால் அதை ஆற்றுவதற்கு நீரே வேண்டும்.
அவன் கோபம் கொண்டாலும் அவனையே பற்ற வேண்டும்.
நீரை நமக்கு வேண்டும்படி வீட்டில் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
அவனையும் நமக்கு வேண்டும்படி வீட்டில் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
நீரை எப்பாத்திரத்திலும் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
அவனையும் எந்த ரூபத்திலும் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
நீரைக்கொண்டு மற்ற பண்டங்களை சமைக்கலாம்.
பெருமானைக் கொண்டு மற்ற பலன்களைப்பெறலாம்.
நீரை நீருக்காகவே பருகலாம்.
எம்பெருமானையே புருஷார்த்தமாகவும் கொள்ளலாம்.
நீரில் ஐந்து வகை. மேகம், கடல், மழை, கிணறு, நிலத்தடி நீர்.
பெருமானும் ஐந்து வகை. பரம், வ்யூஹம், விபவம், அர்ச்சை, அந்தர்யாமி.
நீர் ஆகாயம், பூமி, பூமிக்கு கீழே என்று எங்கும் வ்யாபித்திருக்கும்
பெருமானும் அப்படியே எங்கும் வ்யாபித்திருப்பவன்
நீரைக்கொண்டுதான் எதையும் சுத்தி செய்யவேணும்.
பகவன் நாமம் கொண்டுதான் எதையும் சுத்தி செய்யவேணும்.
தோண்டத் தோண்ட சுரக்கும் நீர்.
கொள்ளக் கொள்ள இன்பம் தருவன் பகவன்
நீர் நமக்காக இருக்கிறது.
பகவான் நமக்காக இருக்கிறான்.
நீர் தடாகங்களை எல்லோரும் அணுகி பயன் பெறலாம்.
பகவானையும் எல்லோரும் அணுகி பயன் பெறலாம்.
நீரில் இறங்கி. படிந்து, மூழ்கி, துளைந்து, வாய்மடுத்து, ஆடி களிக்கலாம்
அவனும் படிந்து, மூழ்கி, துளைந்து, வாய்மடுத்து, ஆடி களிக்கக்கூடியவன்
குழாமாகச்சென்று நீரை அனுபவிப்பது மிகவும் இன்பம் தரும்.
குழாமாகச்சென்று அவனை அனுபவிப்பதும் மிகவும் இன்பம் தரும்.
படகில் சிறிது த்வாரம் இருந்தாலும் நீர் உள்ளே புகுந்துவிடும்.
சிறிது இடம் கொடுத்தாலும் பகவான் நம்முள்ளே புகுந்து விடுவான்.
எல்லா நீரும் நீரே. ஆனால் நதிகளின் நீர் விசேஷம். எல்லார் மனதிலும் பகவான் உள்ளான். ஆனால் கோயில்களில் உள்ளவன் விசேஷம்.
கோயில்களில் உள்ளவன் விசேஷம். ஆனால் திவ்ய தேசங்களில் உள்ளவன் மிகவும் விசேஷம்.
தாகம் உள்ளவர் நீர் பருகுவர்.
தாபம் ( மன வருத்தம் ) உள்ளவர் பகவானைப் பருகுவர்.
இப்படிப்பட்ட மேம்பட்டவனை அடைவதே நம் லக்ஷ்யம்.
இப்பேற்பட்டவனை அடைய நாம் நித்யம் ஆராதிப்போமாக.
அடையவேண்டியவனும் அவனே
அவனை அடையும் வழியும் அவனே
வைகுந்தம் புகுவது மண்ணவர் விதியே என்று ஸ்வாமி நம்மாழ்வார் சொன்னது போல் நாம் எல்லோரும் அடைய வேண்டிய இலக்கு ஸ்ரீவைகுண்டமே. ஸ்ரீ வைகுண்டம் சென்றடைந்து, ஸாலோக்யம், ஸாமீப்யம், ஸாரூப்யம் பெற்று, எம்பெருமானுடன் கலந்து, அவன் திருவடிவாரத்திலே வழுவிலா அடிமையாகிய கைங்கர்யம் செய்வதே நம் லக்ஷ்யம்.
நாம் அடையவேண்டிய லக்ஷ்யமாகிய எம்பெருமானைப்பற்றி முதல் அத்யாயத்தில் நாம் ஏற்கெனவே அறிந்துகொண்டோம். ஆனாலும் எம்பெருமானைப்பற்றி எவ்வளவு தெரிந்துகொண்டாலும் குறைவேயாதலால், நம் லக்ஷ்யமாகிய எம்பெருமானைப்பற்றி மேலும் சில வார்த்தைகள்:
1. ஸ்ரீமன் நாராயணனனே பரத்வம்
1. மோக்ஷத்தின் ஸ்வாமியான பரமபதநாதன் ஸ்ரீமன் நாராயணனே
2. அவன் எல்லாம் அறிந்த மேம்பட்ட தேவர்களான நித்ய சூரிகளின் தலைவன்
3. தானே மூன்று மூர்த்தியான ஆதி முதல்வன்
4. படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் மூன்றையும் தானே செய்பவன்
5. எல்லா தேவதைகளிலும் மேம்பட்டவன்
6. வேதத்தால் பரம புருஷன் என்று அழைக்கப்படுபவன்
7. ஸகல தேவதைகளாலும் ஆராதிக்கப்படுபவன்
8. நித்யவிபூதியையும் லீலா விபூதியையும் தனதாகக் கொண்டவன்
9. ஆதி மூலமே என்ற கூட்ட குரலுக்கு ஓடி வந்தவன்
10. ஆதியும் அந்தமும் இல்லாதவன்
11. முக்காலமும் தானே ஆகி காலத்தினால் யௌவனம் மாறாதவன்
12. நம் புலன்களால் அறியமுடியாதவன்
13. ஈரேழு பதினான்கு உலகங்களிலும் வ்யாபித்த விராட் புருஷன்.
14. எல்லா ஞானங்களும் அவனே
15. அவன்தான் பர ப்ரம்மம்
2. அவன் வ்யூஹ புருஷன்
16. நம் குறை கேட்பதற்காகவே திருப்பாற்கடலில் இருப்பவன்
17. திருப்பாற்கடலில் ஆதிசேஷன் மீது நமக்காக சிந்தித்துக் கிடப்பவன்
18. பாற்கடலின் அலைகள் ஆதிசேஷனை ஊஞ்சல் போல் ஆட்ட பள்ளியிருப்பவன்
19. ஆதிசேஷனின் ஆயிரம் தலைகளில் உள்ள ஆயிரம் நாகமணிகளில்
தன் திருமேனி ப்ரதிபலிக்கும் கண்ணாடியறையில் துயில் கொள்பவன்
20. சயனிக்கும்போது ஆதிசேஷனை துயிலணையாகக் கொண்டிருப்பவன்
21. ஆமர்ந்திருக்கும்போது ஆதிசேஷனை சிம்மாசனமாகக்கொண்டிருப்பவன்
22. செல்லும்போது ஆதிசேஷனை குடையாகக்கொண்டிருப்பவன்
3. அவனே ஸ்ருஷ்டி கர்த்தா
1. திருப்பாற்கடலிலிருந்து ச்ருஷ்டி முதலிய கார்யங்களை செய்பவன்
2. தான முக்காரணமுமாகி தன்னிடமிருந்தே உலகை ச்ருஷ்டிப்பவன்
3. மூலப்ரக்ருதி முதலாக ஸகல வஸ்துக்களுக்கும் காரணபூதன்
4. ப்ரபஞ்சத்துக்கு தானே தனி வித்தானவன்
5. வானம், ஒளி, காற்று, நீர், நிலம் எல்லாம் தானே ஆனவன்
6. சப்த, ஸ்பர்ச, ரூப, ரஸ, கந்தமாகிய தன்மாத்ரைகளாகியும் நின்றவன்
7. சூர்யனாகவும் சந்திரனாகவும் இருந்து நமக்கு ஒளி தருபவன்
8. பிரமனுக்கு நாபியியில் இடம் கொடுத்து பத்மநாபன் ஆனவன்
9. ருத்ரனுக்கும் தன் திருமேனியில் இடம் கொடுத்தவன்
10. தான் சரீரியாகி உலகத்தை தன் சரீரமாகக்கொண்டவன்
11. தேவன், மனிதன், திர்யக், தாவரம் ஆகிய நால்வகை படைப்பு செய்பவன்
12. காய் கனிகளுடைய ப்ரம்மாண்டமான மரத்தை ஒரு வித்தில் வைத்திருப்பவன்
13. பெரிய சரீரத்தை ஸூக்ஷ்மமாகவும், ஸூக்ஷ்மத்தை பெரிதாகவும் ஆக்குபவன்
14. ஸமஸ்த வஸ்து ஸ்வரூபத்தையும் தன் அதீனமாகக்கொண்டவன்
15. அகர முதல எழுத்தெல்லாம் தானே ஆனவன்
16. ஓங்கார ஸ்வரூபியானவன்
17. சொற்களாகி, வாக்கியங்களாகி, வேதமாக நிற்பவனும் அவனே
18. வேதமாகவும் வேதங்களின் பொருளாகவும் இருப்பவன்
19. வேதாந்தங்களை தன்னுடைய அங்கங்களாகக்கொண்டவன்
4. அவனே காப்பவன்
20. நாராயணனான தானே விஷ்ணுவாக அவதரித்து காக்கும் கடவுளானவன்
21. நாராயணன் என்ற பெயராலேயே தன்னை நமக்கு புகலாக காட்டியவன்
22. தான் படைத்த உலகைக் குத்தி எடுத்து அளந்து, உண்டு, காத்தவன்
23. நிலம், நீர், ஒளி, காற்று, ஆகாயங்களுக்கு நியாமகன்
24. ஆச்ரிதர்களை மலையையும் தூக்கி ரக்ஷித்தவன்
25. ஏழுலகும் காப்பதையே சிந்தையில் வைத்திருப்பவன்
26. ஜகத் ரக்ஷணார்த்தமாகவே அவதாரங்கள் செய்பவன்
27. ஸர்வம் விஷ்ணு மயம் ஜகத் என்றபடி எங்கும் வியாபித்து இருப்பவன்
28. நான் எங்கும் இருக்கிறேன் என்று ப்ரஹ்லாதன் மூலம் காண்பித்தவன்
29. உலகங்களுக்கெல்லாம் ஆதாரமாய் நிற்பவன்
5. அவனே அழிப்பவனும்
30. அவன் அழித்தலும் காத்தலே
31. ப்ரளய காலத்தில் ஸமஸ்த சேதன அசேதனங்களை தன் வயிற்றில் வைப்பவன்
32. இப்படி ஏழு உலகங்களையும் விழுங்கி தன்னுள் இருத்துபவன்
33. ஏழுலகும் உண்டு தனக்கு ஓர் ஆலிலை மட்டும் வைத்துக்கொண்டவன்
34. பின் பாலகனாகி அந்த ஆலிலையில் துயின்ற ஆதிதேவன்
35. கடலில் தோன்றி கடலிலேயே மறையும் அலைகளை போலே தன்னுள் தோன்றி தன்னுள் மறையும் ஸ்ருஷ்டியும் அப்படியே என காட்டியவன்
36. மார்க்கண்டேயனுக்கு தன் வயிற்றினுள் ஏழுலகும் காட்டியவன்
37. ஏழு உலகங்களையும் யசோதைக்கு தன்னுள் காண்பித்தவன்
38. ப்ரளயம் முடிந்த பின் அவைகளை வெளிக்கொணர்ந்து மறுபடி ஸ்ருஷ்டிப்பவன்
39. இப்படி உலகங்களைப் படைத்து, காத்து, அளந்து, உண்டு உமிழ்பவன்
40. ப்ரம்ம ருத்ராதி தேவர்களின் காலத்தை நிர்ணயிப்பவன்
41. கொடுத்த வரத்தை தவறாக பயன்படுத்தும் தீயோரை அழிப்பவன்
6. அவன் விபவ அவதாரங்கள்
42. இவ்வுலகைப்படைத்து அதனுள்ளே தானும் உதிப்பவன்
43. இஷ்டமான திரு உருவங்களை தரிப்பவன்
44. ஆமை, பன்றி, சிங்கம், ஆயன், அரசன் என்று பல பிறப்பெடுப்பவன்
45. ஒவ்வொரு பிறப்பிலும் நமக்கு உயர்ந்த குணங்களை கற்பிப்பவன்
46. ஆச்சர்யமான நம்பமுடியாத கார்யங்களையும் செய்பவன்
47. சூரியனையே மறைத்து வானிலும் பெரிய மாயைகள் செய்பவன்
மீனாய்
48. மீனாய் அவதரித்து ப்ரளய ஜலத்தில்ருந்து வேதத்தை மீட்டவன்
கூர்மனாய்
49. அமரர்கள் வேண்டுதலுக்கு இணங்கி அலைகடல் கடைந்தவன்
50. ஆமையாய் அவதரித்து மந்தர மலையை தன்மீது தாங்கி நின்றவன்
51. கடலில் அமுதம் பிறக்க, அவ்வமுதுடன் பிறந்த பெண்ணமுதை மணந்தவன்
வராஹனாய்
52. வராஹனாய் அவதரித்து நம் பூமியை வெளிக்கொணர்ந்தவன்
53. ஞானப்பிரானாய் நாமஸங்கீர்த்தனத்தின் பெருமை உணர்த்தியவன்
54. நான் என் பக்தனை நினைவில் வைத்திருப்பேன் என்றவன்
நரசிங்கனாய்
55. ஒரு பக்தன் சொல்லுக்காகவே அவதாரம் எடுத்தவன்
56. தன் பக்தனுக்காக சிங்கமாயும் மனிதனாயும் இணைந்து அவதரித்தவன்
57. ராமனைப்போல் தேடி, அணைகட்டி என்று தாமதியாமல் உடனே வந்தவன்
வாமன, த்ரிவிக்ரமனாய்
58. மகாபலி கொள்ளைகொண்ட உலகங்களை மீட்பதற்கு வாமனனாவன்
59. வாமனனாய் வந்து தான் படைத்த நிலத்தை தானே தானம் கேட்டவன்
60. சிறு குரளாய் இருந்து நெடிது வளர்ந்து பெரு நிலம் கடந்து அளந்தவன்
61. த்ரிவிக்ரமனாய் நம் எல்லோர் சிரஸிலும் தன் திருவடி வைத்தவன்
62. அவனை நாம் தொடமுடியாததால் அவனே வந்து நம்மை தொட்டவன்
63. கங்கையை உண்டாக்கி நமக்கு தன் ஸ்ரீபாத தீர்த்தத்தை அருளினவன்
64. தம் திருவடி ஸம்பந்த்தால் கங்கைக்கு நம் பாபம் தீர்க்கும் திறன் கொடுத்தவன்
65. ருத்ரன் தலை மீது கங்கை நீர் சேர்த்து அவனை சிவன் ஆக்கியவன்
வீர ராமனாய்
66. கடலைப் படைத்து, படுத்து, கடைந்து, அணை கட்டி, தாண்டியவன்
67. இராட்சசனுக்கும் அபயம் கொடுத்து அவனை சிறந்த பக்தனாக்கியவன்
68. இன்று போய் நாளை வா என்று சொல்லி திருந்த வாய்ப்பு கொடுத்தவன்
69. முன்னவனை முடித்து சரணடைந்த பின்னவனை அரசனாக்கியவன்
70. வானரப்படை கொண்டு அசுரப்படை வென்றவன்
71. யாராலும் எதிர்க்க முடியாதவன்
தர்ம ராமனாய்
72. மனிதனாக வாழ்ந்து நல்வழி சென்று தர்ம நெறி புகட்டியவன்
73. தந்தையின் வாய்ச்சொல் காக்க முடி துரந்து கானகம் சென்றவன்
74. பட்சிக்கு ஈமக்ரியை செய்தவன்
75. குரங்குகளுக்கு நண்பனாவன்
76. அணிலிடம் அன்பு காட்டியவன்
மாயக்கண்ணனாய்
77. இரு தாய் பெற வேண்டி இரு குலத்தில் வந்துதித்த மாயன்
78. வசுதேவனுக்கு தன்னையும் நந்தகோபனுக்கு தன் அனுபவத்தையும் கொடுத்தவன்
79. பேய்ச்சி பாலை உண்டு, வெண்ணை உண்டு, மண்ணை உண்டவன்
80. பேய்ச்சி பாலை குடித்து அவள் உயிரையும் குடித்தவன்
81. விஷப்பாம்பின்மேல் நடனமாடியவன்
82. ஆச்ரித விரோதிகளை தன் விரோதியாக பாவித்து பாரதப்போரை வென்ற மாயன்
83. மாமாயன், மாதவன், வைகுந்தன் என்றென்று நாமம் பல கொண்டவன்
எளியனாய்
84. வெண்ணை உண்டு, பாண்டம் உடைத்து, ஓசை கேட்டு களித்தவன்
85. வெண்ணை களவாடி, அகப்பட்டு, கட்டுண்டு, அழுது நின்ற எளியவன்
86. இடையனாக கன்றுகளை மேய்த்தவன்
87. அஞ்ஞானிகளான இடையர்களிடையே தோன்றி கலந்து பழகியவன்
88. ஆய்ச்சிகளால் அனுபவிக்கப்பட்ட ஆயர் கொழுந்தாய் நின்றவன்
89. குசேலருக்கு பாத பூஜை செய்த எளியவன்
90. பார்த்தனுக்கு தேர் செலுத்தி பக்தர்களுக்கு தாழ்ந்து செல்பவன்
ஆசார்யனாய்
91. கீதோபதேசம் செய்து தன் தெய்வத்தன்மையை காட்டியவன்
92. கீதை உபதேசித்து தர்மத்தின் விளக்கம் தந்தவன்
93. உன் கடமையை செய். பலனை நான் கொடுக்கிறேன் என்றவன்
94. நம் அறியாமை போக்கி பக்தி கலந்த ஞானத்தை கொடுப்பவன்
95. நம் துயக்கு, மயக்கு, மயர்வை போக்குபவன்
96. நல்லோர்களின் எண்ணமே தன் எண்ணம் என்று சொன்னவன்
97. நல்லோர் பயிலும் நூலாக இருப்பவன்
பல அவதாரங்கள்எடுத்து...
98. விஷ்ணுவாய் அவதாரம் எடுத்து காக்கும் கடவுளானவன்
99. ஹயக்ரீவனாய் அவதரித்து ஞானம் புகட்டியவன்
100. தன்வந்த்ரியாய் அவதரித்து ஆரோக்யத்துக்கு வழி காட்டியவன்
101. ஹம்ஸமாய் அவதரித்து வேதம் ஓதியவன்
102. வ்யாஸர் போன்ற மகர்ஷிகளாகவும் அவதரித்தவன்
103. அவன் பேரும், ஊரும் ஆதியும் யாரும் நினைக்க முடியாதவன்
7. அர்ச்சா மூர்த்தியாய்
104. பரமபதத்தில் குறாயுள்ளோர் இல்லையாகையாலே நம்மில் கலக்க வந்தவன்
105. எல்லா ஊர்களிலும் தனக்கு இடம் பிடித்து ஸன்னிதி கொண்டிருப்பவன்
106. எண்ணற்ற அவதாரங்களாக, திவ்ய மங்கள விக்ரஹங்களை உடையவன்
107. அர்ச்சையில் நம் கோயில்களில் இருந்து நம்ம மனதுள் புக வந்திருப்பவன்
108. ஒவ்வொரு ஊரிலும் இருந்து நம்மை நல்வழிப்படுத்த மறியல் செய்பவன்
109. கருணை, பொறுமை, அன்பு என்னும் ஸ்ரீ, பூ, நீளா தேவிகளுடன் இருப்பவன்
110. பக்த பராதீனனாக பக்தர் சொல் கேட்டு எழுந்தருளியிருப்பவன்
111. ஆழ்வார் சொன்னவண்ணம் செய்த பெருமான் அவன்
112. நாம் செய்யும் பல்வகை ஆராதனத்தையும் ஏற்பவன்
113. ஆயிரம் நாமங்களால் அறியப்பட்டு வணங்கப்படும் ஸஹஸ்ர நாமன்
8. அவன் பன்னிரு நாமங்கள்
114. அயனுக்கும் அரனுக்கும் ஸ்வாமியானதால் கேசவன் ஆனவன்
115. சேதன அசேதனங்களுக்கு புகலிடமானதால் நாராயணன் ஆனவன்
116. திருமகளை மார்பில் கொண்டதால் மாதவன் ஆனவன்
117. பசுக்களையும் பூமியையும் ரக்ஷிப்பதால் கோவிந்தன் ஆனவன்
118. எங்கும் வியாபித்து இருப்பதால் விஷ்ணு ஆனவன்
119. அரக்கர்களை வென்றதால் மதுசூதனன் ஆனவன்
120. மூவுலகையும் அளந்திடும் திருமேனி எடுத்ததால் த்ரிவிக்ரமன் ஆனவன்
121. குரளாய் வந்து யாசித்து நின்றதால் வாமனன் ஆனவன்
122. நமக்காக பரிந்துபேசும் ஸ்ரீயை தரித்து இருப்பதால் ஸ்ரீதரன் ஆனவன்
123. நம் மனதை தன்பால் ஈர்ப்பதனால் ஹ்ருஷீகேசன் ஆனவன்
124. பத்மத்தை நாபியில் கொண்டதால் பத்மநாபன் ஆனவன்
125. யசோதையிடம் கயிற்றினால் கட்டுண்டதால் தாமோதரன் ஆனவன்
9. அவன் நீர் போன்ற நற்குணமுடையவன்
நீர் கீழ் நோக்கி பாயும்.
அவன் தாழ்ந்தோரிடத்தில் எளிதாகச்செல்வான்
நீர் மேல் நோக்கி பாயாது.
நான் உயர்ந்தவன் என இறுமாப்பு கொண்டால் அவன் நம்மிடம் வரமாட்டான்.
எந்த காரியத்துக்கும் நீர் வேண்டும்.
எந்த காரியத்துக்கும் அவன் அனுக்ரஹம் வேண்டும்.
நீர் வேண்டாமல் யாரும் இருக்க முடியாது.
அவனை வேண்டாமல் யாரும் இருக்க முடியாது.
நீரின் தன்மை குளிர்ச்சி.
அவனும் குளிர்ந்த தன்மை உடையவன்
நீர் கொதித்தால் அதை ஆற்றுவதற்கு நீரே வேண்டும்.
அவன் கோபம் கொண்டாலும் அவனையே பற்ற வேண்டும்.
நீரை நமக்கு வேண்டும்படி வீட்டில் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
அவனையும் நமக்கு வேண்டும்படி வீட்டில் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
நீரை எப்பாத்திரத்திலும் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
அவனையும் எந்த ரூபத்திலும் வைத்துக்கொள்ளலாம்.
நீரைக்கொண்டு மற்ற பண்டங்களை சமைக்கலாம்.
பெருமானைக் கொண்டு மற்ற பலன்களைப்பெறலாம்.
நீரை நீருக்காகவே பருகலாம்.
எம்பெருமானையே புருஷார்த்தமாகவும் கொள்ளலாம்.
நீரில் ஐந்து வகை. மேகம், கடல், மழை, கிணறு, நிலத்தடி நீர்.
பெருமானும் ஐந்து வகை. பரம், வ்யூஹம், விபவம், அர்ச்சை, அந்தர்யாமி.
நீர் ஆகாயம், பூமி, பூமிக்கு கீழே என்று எங்கும் வ்யாபித்திருக்கும்
பெருமானும் அப்படியே எங்கும் வ்யாபித்திருப்பவன்
நீரைக்கொண்டுதான் எதையும் சுத்தி செய்யவேணும்.
பகவன் நாமம் கொண்டுதான் எதையும் சுத்தி செய்யவேணும்.
தோண்டத் தோண்ட சுரக்கும் நீர்.
கொள்ளக் கொள்ள இன்பம் தருவன் பகவன்
நீர் நமக்காக இருக்கிறது.
பகவான் நமக்காக இருக்கிறான்.
நீர் தடாகங்களை எல்லோரும் அணுகி பயன் பெறலாம்.
பகவானையும் எல்லோரும் அணுகி பயன் பெறலாம்.
நீரில் இறங்கி. படிந்து, மூழ்கி, துளைந்து, வாய்மடுத்து, ஆடி களிக்கலாம்
அவனும் படிந்து, மூழ்கி, துளைந்து, வாய்மடுத்து, ஆடி களிக்கக்கூடியவன்
குழாமாகச்சென்று நீரை அனுபவிப்பது மிகவும் இன்பம் தரும்.
குழாமாகச்சென்று அவனை அனுபவிப்பதும் மிகவும் இன்பம் தரும்.
படகில் சிறிது த்வாரம் இருந்தாலும் நீர் உள்ளே புகுந்துவிடும்.
சிறிது இடம் கொடுத்தாலும் பகவான் நம்முள்ளே புகுந்து விடுவான்.
எல்லா நீரும் நீரே. ஆனால் நதிகளின் நீர் விசேஷம். எல்லார் மனதிலும் பகவான் உள்ளான். ஆனால் கோயில்களில் உள்ளவன் விசேஷம்.
கோயில்களில் உள்ளவன் விசேஷம். ஆனால் திவ்ய தேசங்களில் உள்ளவன் மிகவும் விசேஷம்.
தாகம் உள்ளவர் நீர் பருகுவர்.
தாபம் ( மன வருத்தம் ) உள்ளவர் பகவானைப் பருகுவர்.
இப்படிப்பட்ட மேம்பட்டவனை அடைவதே நம் லக்ஷ்யம்.
இப்பேற்பட்டவனை அடைய நாம் நித்யம் ஆராதிப்போமாக.
அடையவேண்டியவனும் அவனே
அவனை அடையும் வழியும் அவனே
6. நாம் நம் லக்ஷ்யம் அடையும் வழி என்ன?
விஷயபோகங்களுக்கு ஆயதனமாகப் பற்றியிருக்கிற சரீரங்களானவை மின்னல் போலவுங்கூட நிலைத்திராதவை. ஆகவே விடவேண்டியதையும் செய்யவேண்டியதையும் உடனே செய்யுங்கள்.
6.1 விடவேண்டியவை
1. எம்பெருமானைத் தவிர்ந்த மற்றெல்லா விஷயங்களையும் விடுங்கள்
2. அஹங்கார மமகாரங்களையும் விட்டொழியுங்கள் 1.2.3.
3. இந்த்ரியங்களை அடக்கி வாஸநைகளின்மேலுள்ள பற்றுக்களை விடுங்கள் 1.2.4.
4. விஷயங்களிலே நீ வைத்திருக்கிற பற்றை விட்டு அவனுள் முற்றிலடங்குங்கள் 1.2.6
5. உண்டியே உடையே என்று அவைகளிலேயே மூழ்கியிருக்காதீர்.
6. ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஸ்வரூபத்திற்கு சேராத விஷயங்களையும் விடுங்கள் 1.2.3
7. நான் ஸ்வதந்த்ரன், எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என நினையாதீர்கள் 1.2.9
8. ஐச்வர்யம் ஸந்தானம் முதலான அற்பபலன்களைக் கேட்டுப் பெற்றுக் கொண்டு அவனைவிட்டுப் பிரிந்து போய்விடாதீர்கள் 1.6.1
தொண்டு செய்து அமுதமுண்ண விரும்பியிருப்பீர்களாகில் புறம்பான பற்றுக்களில் நசையைத் தவிருங்கோள்; அங்ஙனம் தவிர்த்து அப்பெருமானைத் தொழுங்கோள். அங்ஙனம் தொழுதால் இவ்வாத்மாவோடே பொருந்திருக்கின்ற கருமங்களை வாஸநையோடே போக்கி மீட்சியற்ற செல்வமாகிய மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தை அவன் தானே கொடுத்தருள்வான். 1.6.8
6.2 செய்யவேண்டியவை
1. அற்ப பலன்களை விரும்பாமல் அவனையே பரம்போக்ய வஸ்துவாகக்கொண்டு அவனையே ஆசைப்படுங்கள்
2. எல்லையில்லாத ஆநந்தமயமாயிருக்கும் பரம் பொருளை பற்றுங்கள்
3. அவனையே என் மாதா பிதாவும் ஸகலவித பந்துவாகவும் பற்றுங்கள் 1.2.6
4. அவனுக்கு ஸகலவித கைங்கரியங்களிலும் செய்வதில் ஊக்கமுற்று இருங்கள்.1.2.6
5. எம்பெருமானின் குணானுபவம் செய்யுங்கள்
6. அவனுடைய வீர சரிதங்களைக் கேட்டு போதுபோக்குங்கள்
7. நான் பெருமானுக்கு அடிமை என நினையுங்கள்
8. அஞ்சலியுடன் மனம் செலுத்தி ஸ்தோத்திரம் சொல்லுங்கள் 4.3.2
9. கரணங்களுக்கு பகவதநுபவமே யாத்ரையாகும்படி செய்யுங்கள்
10. திருவாராதனம் செய்யுங்கள்
11. அர்ச்சா முர்த்திக்கு மனத்தாலும் வாயாலும் சரீரத்தாலும் பணிவிடை செய்யுங்கள்
12. எம்பெருமானது திருவடிகளிலே ஆத்மாவை ஸமர்ப்பியுங்கோள். 1.2.1. 1.2.2
13. ஆகிஞ்சன்யம், அநந்யகதித்வம் என்ற இரண்டும் குலையாதிருக்கும்படி
இருங்கோள். 5.8.8
[1] எம்பெருமானே சரண் என்பதைத்தவிர மற்ற உபாயங்கள் சிறிதும் அற்றிருக்கை ஆகிஞ்சந்ய மெனப்படும். அனுமன்,
[2] எம்பெருமானின் அனுக்ரஹம் உடனே கிடைக்காவிடினும் பிறர்மனைதேடி ஓடப்பாராதே. இவ்விடமொழிய வேறுயபுகலில்லை” என்கிற திண்ணிய அத்யவஸாயத்து டனிருக்கை அநந்யகதித்வமெனப்படும்.
உன்காரியத்தில் நீ எவ்வளவு தாமதித்தாலும் என் காரியத்தில் நான் நிஷ்டை குலையமாட்டேன். என்னைப்பற்றியவரையில் நீதான் எனக்கு உபாயம். எனக்கு உன்னுடைய அனுபவம் கிடையாமற்போனாலும் உன் திருவடியே தஞ்சம். எனக்கு வேறு களைகண் இல்லை என்னும் விச்வாஸமே ஆகிஞ்சன்யம், அநந்யகதித்வம் என்பவை.
ராமபிரான் வருவதற்கு தாமதமானாலும் சீதாப்பிராட்டி அவன் நிச்சயம் வருவான் என்று காத்திருந்தாள் அல்லவா?. சீதா பிராட்டியை தன் முதுகிலே ஏற்றிச்செல்லுகிறேன் என்றதை நிராகரித்தாளல்லவா? - திருவாய்மொழி 5.8.8
தாளும் தடக்கையும் கூப்பி என்று, கால் கூப்புகை, கை கூப்புகை. இவையிரண்டாலும் ஆகிஞ்சந்யமும் அநந்யகதித்வமும் தெரிவிக்கப்பட்டவாறாம்:
கால்களை ஒன்று சேர்த்து நின்றால், கூப்பிவிட்டால், வேறெங்கும் எனக்குப் போக்கிடமில்லையென்று ஸூசனையாதலால் அதனால் அநந்யகதித்வம் தெரியும்;
கைகூப்பிவிட்டால் என்கையில் ஒன்றுமில்லை என்கிற ஸுசனையாதாலால் அதனால் ஆகிஞ்சந்யம் தெரியும்.
அவன் தான் ஸர்வேச்வரனாயிற்றே, நமக்கு அவன் முகந்தருவானோவென்று யோசிக்க வேண்டாம்
1. அவன் ஸௌசீல்யமே வடிவாயிருப்பவன். .
2. அவன் ஸர்வேச்வரனேயாகிலும் ஆச்ரிதர் பக்கல் ஸ்நேஹ ஸ்வபாவனாயிருப்பவன்
3. ஆச்ரிதர்களுடன் புரையறக் கலந்து பழகுவதையே இயல்வாகவுடையவன்
4. மேன்மையடன் நீர்மையும் உள்ளவன்.
5. ஸகலவித பந்துவுமாகவும் இருப்பவன்.
6. அடியார்களிலே , அறிவு ஒழுக்கம் ஜாதி முதலிய ஏற்றத்தாழ்வு பாராதவன். எவ்வகுப்பினர்க்கும் ஆச்ரயணீயன்.
6.3. எம்பெருமானின் திருவாராதனம் செய்வது எப்படி ?
உலகத்தில் ஒருவனுக்கு ஒருவன் விருந்திடும்போது இதை இவன் ஸ்வீகரித்து என்ன குறை சொல்லப் போகிறானோ என்று நெஞ்சு தளும்பியிருக்க வேண்டிவரும்.
ஆனால் புத்திரன் பிதாவுக்கு விருந்திட்டால் ஏதேனுங் குறையிருந்தாலும் அது கண்டு தகப்பன் வெதும்பமாட்டான். அவனுக்கு வேண்டுவதெல்லாம் மகனின் அன்பே.
அதுபோன்ற ஸம்பந்தம் எம்பெருமானுக்கும் நமக்குமுண்டு. ஆக, பெருமான் ஆராதிக்க ஸுலபன்
1. தன்னை ஆராதிக்க மனம் கண் உடல் மொழி போதுமானவன்
2. தம் பெருமைக்கு குறைவாக செய்யும் ஆராதனத்தையும் உகப்பவன்
3. நம் அபசாரங்களைப் பொறுத்து நாம் செய்யும் ஆராதனத்தை ஏற்பவன்
4. எவராலும் தொழக்கூடியவன்
5. யாரும் எளிதில் ஆச்ரயிக்கக்கூடியவன்
6. செவ்வைக்கேடான மக்களுக்கும் திவ்ய தரிசனம் தருபவன்
7. நாம் அவனைப் பல்லாண்டு பாடுவதை மிகவும் விரும்பவன்
8. ஒரு வேளை தொழுதாலும் அந்தமில்லா பேரின்பம் தருபவன்
9. காசு செலவில்லாமல் சுலப வஸ்துக்களாலே ஆராதிக்கக்கூடியவன்
10. பூக்களை கோராமல் இலையை (துளசியை) விரும்புபவன்
11. நாம் இட்டது கொண்டு திருப்தி அடைபவன்
12. நாம் உகந்து உண்ணும் வெண்ணையை தானும் திருடி உண்டவன்
13. அங்க ப்ரதக்ஷிணம் போன்று உடல் வருத்தி உபாஸிக்க வேண்டாதவன்
14. நாம் அஞ்சலி செலுத்தினாலேயே மிகவும் ஸந்தோஷப்டுபவன்
நாம் கண்களினின்று நீர் வெள்ளமிட நெஞ்சு குழைய ஓர் அஞ்ஜலி பண்ணினால் எம் பெருமான் தன்னை ஸர்வாபரண பூஷிதனாகக் கருதுகிறான் அதுவே ஹ்ருதயபூர்வமாக இருந்தால் அதை சந்தனமாகவும் உகக்கிறான். நாம் வாயால் சொல்லும் ஸ்தோத்திரங்களாகிற சொல் மாலைகளை எம்பெருமான் பூமாலைகளாக ஏற்கிறான். அதுவும், ஆழ்வார் அருளிச்செயல்களை சொன்னோமானால் அவைகளை தான் பீதாம்பரமாக அணிகிறான். 4.3.2
ஆக எம்பெருமானின் பூஜையிலே சுத்தமான தீர்த்தத்தை அர்க்ய, பாத்ய, ஆசமனீய, ஸ்நாநீயமாக ஸமர்ப்பித்து ஏதேனுமொரு சுத்தமான பூவையிட்டு ஏதூப தீபங்களை காட்டினாலும் போதும். ஆராதனை எளிமையாக இருந்தாலும் போதும்.
1. ஏற்கனவே அமைந்துள்ள மனம், மொழி, மெய்கள் மூன்றும் அவன் விஷயத்தில் உபயோகப் படுத்துவதற்காகவே தந்தருளப்பட்டவை. இந்த உறுப்புகளை, அவன் விஷயத்திலேயே உபயோகப்படுத்துங்கள். இத்தனையே வேண்டுவது 1.2.8
2. தன்னைவந்துபணிகின்றவர்களைத் தான் பரீக்ஷித்துப்பார்ப்பன், இவரகள் ஏதேனும் க்ஷுத்ரபலன்களைப்பெற்றுக்கொண்டு போய்விடுவார்களா? அல்லது அவற்றில் நசையற்று நம்மையே பரமப்ரயோஜநமாகப் பற்றுகிறவர்காள? என்று பார்ப்பன், எம்பெருமான் பார்ப்பது இவ்வளவே.
அகன்று போகிறவர்களாயிருந்தால், க்ஷுத்ரபலன்களைத்தந்து அவர்களை அகற்றிவிடுவன்,
அங்ஙனல்லாதவர்களுக்கு தானே முற்றுமாக இருப்பான். அப்படிப்பட்டவர்களுக்கு அப்பொழுதைக்கப்பொழுது என்னாராவமுதமே என்னும்படியாயிருப்பன். 1.6.5
3. அடுத்தது, எம்பெருமானை ஆச்ரயித்து எம்பெருமானே என் மாதா பிதாவும் ஸகலவித பந்துவும் என்றும் கொள்ள வேண்டும். எம்பெருமானே என் மாதா பிதாவும் என்று ஆனபிறகு, இனி எனக்கு என்ன ஸம்பத்து நேர்ந்தாலும் ஸந்தோஷமுமில்லை, என்ன ஆபத்து நேர்ந்தாலும் ஸங்கடமுமில்லை என்றவொரு அத்யவஸாயமும் கொள்ள வேண்டும்.
இப்படிப்பட்ட அத்யவஸாயங்கொண்ட ப்ரஹ்லாதனுக்கு இரணியனும் அவனுடைய ஏவலாளர்களும் எத்தனையோ வகையான தீங்குகளை யிழைத்தார்களெனினும் அவன் திறத்து ஒன்றும் பயன்படவில்லையே;
பாம்புகளை விட்டுக் கடிக்க வைத்தார்கள் தீயை வளர்த்தி அதிலே தள்ளினார்கள்; மலைகளில் நின்றும் தலைகீழாக உருட்டினார்கள்; சிங்கம் புலி யானை முதலிய கொடிய விலங்குகளைக் கொண்டு அச்சமுறுத்தினார்கள்; இன்னமும் எத்தனையோ செய்தார்கள். ப்ரஹ்லாதாழ்வான் ஒன்றையேனும் லக்ஷியம் பண்ணினானென்பதுண்டோ?
பலபல பட்டுப் பீதாம்பரங்களையும் அணிகலன்களையும் தந்து மகிழ்வித்து ஸ்வாதீநப்படுத்திக் கொள்ளவும் பார்த்தார்கள்; அவற்றையுந்தான் லக்ஷியம் பண்ணினானோ?
பெரிய திருவந்தாதி 70
4. பாவங்கள் நம்மை நரகம் அனுப்பும். நரகத்தில் தண்டனை அனுபவித்தபிறகு மறுபடியும் இவ்வுலகில் பிறப்பைக் கொடுக்கும்,
புண்ணியங்கள் நம்மை ஸ்வர்கம் அனுப்பும். ஸ்வர்கத்தில் சுகம் அனுபவித்தபிறகு மறுபடியும் இவ்வுலகில் பிறப்பைக் கொடுக்கும்,
பரம புருஷார்த்தமாள மோக்ஷம் விரும்பி நிற்பார்க்கு ஸ்வர்க்க நரகங்களிரண்டும் தடையே. ஆதலால் நாம் மோக்ஷம் அடைய புண்ய பாபங்களிரண்டும் தொலையவேணும். 1.6.9
நம் லக்ஷ்யமாவது புண்யத்தினால் கிடைக்கும் ஸுகங்களையும் வெறுத்து பாப கார்யங்களையும் செய்யாமல் எம்பெருமானை அடைந்து அவனுக்கு தொண்டு செய்வதே.
ஆகவே ஈடிலா திருக்கல்யாணகுணங்களையுடைய நாராயணனுடைய அடியவர்களை ஒரு நாளுங் கைவிட மாட்டாத திருவடிகளைச் சேருங்கள். 1.2.10
நீங்கள் இப்படி எம்பெருமானை ஆச்ரயிப்பதாக முயன்றவளவிலே விரோதி கருமங்கள் அனைத்தும் தொலைந்துபோம்; அவற்றைத் தொலைக்கப் பிராட்டி இருக்கிறாளல்லவா. பிராட்டியை புருஷகாரமாகப் பற்றினாருடைய குற்றங்களைக் கணிசியாதே கைக்கொள்ளவல்ல திருவடிகள் அல்லவோ எம்பெருமானின் திருவடிகள். 1.3.8
6.4. பாகவதர்களைப் புருஷகாரமாகக்கொன்டு எம்பெருமானைப் பற்றுங்கள்
பகவானை ஸேவிப்பதைவிட பாகவதர்களை ஸேவிப்பது மிகவும் உயர்ந்த்து. பகவத் சேஷத்வத்தின் எல்லை பாகவத சேஷத்வம் எனப்படுகிறது. இந்த பெரும் ஸ்ரீவைஷ்ணவ தத்வத்தை விளக்கி ஆழ்வார் கூறுவதாவது: திருவாய்மொழி 3.7
1. பாகவத சேஷத்வம் பரம விசேஷம்.
A. ஏனெனில், பகவானே பாகவத சேஷத்வத்தை தானே அனுஷ்டித்துக்காட்டினானல்லவோ. பாகவதர்களில் தலைவனான ஆதிசேஷனுக்குப்பின் பலராமனுக்குப்பின் பிறந்து “பாகவதற்கோர் கீழ்க்கன்றாய்” என்னும் அவனளவிலே தன் பாரதந்திரியத்தைக் காட்டினான்.
B. பாரதப்போரில் ‘ஆயுதமெடேன்’ என்று சொல்லிவைத்தும் ஆச்ரிதபக்ஷபாதத்தாலே ஆயுதமெடுத்தும் காரியம் செய்தருளினான்.
C. ஆச்திதர்களுக்கு தன்னையே கொடுக்க அவன். கண்ணனாய்த் திருவவதரித்து ஒவ்வொருவர்க்கும் தன்னை முற்றுமாகக் கொடுத்தான்.
D. அடியார்க்கு தன்னையே கொடுப்பதுபோலத் தனது திவ்யாயுதத்தையும் அவர்களுக்கே தந்தவனாயிற்றே அவன். அம்பரீஷ சக்வர்த்திக்கும் தொண்டமான் சக்வர்த்திக்கும் தன் சக்ராயுதத்தையே தந்து உபகரித்தது இதிஹாஸ புராணப்ரஸித்தமன்றோ.
2. ஆகவே நாங்கள் பாகவதர்கேட்கே ஆட்பட்டவர்கள்.
A. எம்பெருமானுடைய திவ்யாவயவ ஸௌந்தர்யத்தால் வசீகரிக்கப்பட்ட ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள்
B. எம்பெருமானைத் தாளும் தடக்கையுங்கூப்பிப் பணியுமவர்கள்
C. எம்பெருமானுடைய வடிவழகிலும் திருக்கல்யாண குணங்களிலும் ஈடுபட்டிருக்கும் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள்.
D. எப்பொழும் எம்பெருமானின் பரத்வத்திலே யீடுபட்டு பேசுமவர்கள்
E. அவன் திருப்பாற்கடலில் சாய்ந்தருளும்படியை வாயாரப்பேசி அந்தக் கிடையழகிலே யீடுபட்டிருக்குமவர்கள்.
F. அற்ப பலன்களுக்காக எம்பெருமானை அணுகி அப்பலன் கைபுகுந்தவாறே விலக நினைக்காமல் எம்பெருமானோடு இடைவிடாது பழகுவதையே பெருஞ் செல்வமாக வுடையவர்கள்
இவர்கள் எனக்கு எக்காலத்தும் பிறவிவேதாறும் ஸ்வாமிகளென்கிறார். இவர்களே பிறவிதோறும் எம்மை ஆட்கொள்ளவல்ல நாதர்கள் என்கிறார்.
மேலும்
3. நாங்கள் எம்பெருமானின் அடியார்க்கு அடியாருக்கும் அடியார்களே
A. எம்பெருமானுடைய அழகிலே தோற்றவர்களான பாகவதர்களுக்கும் பக்தராயுள்ளவர்கள்
B. எம்பெருமானுக்கு தோற்றவர்களான பாகவதர்களுக்குத் தோற்றிருக்குமவர்கள்
இவர்களும் எனக்கு எக்காலத்தும் பிறவிவேதாறும் ஸ்வாமிகளென்கிறார்.
இப்படியாக தாஸாநுதாஸ சரமாவதிதாஸன் அடியேன் என்று தாம் சேஷத்வத்தின் எல்லையிலே நிற்க விரும்புகிறார் ஆழ்வார்.
त्वद् भृत्य भृत्य परिचारक भृत्य भृत्य भृत्यस्य भृत्य इति मां स्मर लोकनाथ என்ற முகுந்தமாலையும் காண்க.
4. ஆழ்வார் மேலும் சொல்வதாவது
A. எம்பெருமானை ஏத்துமவர்கள் நரகத்திற்குச் செல்லுதற்குரிய பாவங்களைச் செய்தவர்களாயிருந்தாலும் அவர்கள் எமது தொழுகைக்கு உரிய சிறந்த குலத்திற் பிறந்தவர்களாகக் கொள்ளப்படுபவர்கள்.
B. ப்ராஹ்மண க்ஷத்ரிய ஆதி நான்கு ஜாதிகளைத்தாண்டி (திருமழிசை ஆழ்வார், திருப்பாணாழ்வார், நம்பாடுவான் போல்) மிக நீச ஜாதியராக இருந்தாலும் அவர்கள் பரமனைப் பயிலுந் திருவுடையவர்கள் ஆகில் அவர்கள் பிறந்த வருணம் தொழில் எதுவானாலும், அவற்றைக் கணிசிக்கத் தேவையில்லை; அவர்களிடத்துப் பரமனைப்பயிலுந் திரு உள்ளதா என்பதொன்றே பார்க்கத்தக்கது.
C. மேன்மேலும் இந்த ஸம்ஸாரத்தில் பிறப்பது எமக்கு வேண்டாததாயினும் பாகதவதர்கட்கு ஆட்பட்டிருத்தலாகிற பெருஞ்செல்வம் கிடைக்கப் பெறுவதாகில் எத்தனை பிறப்புகள் நேர்ந்தாலும் உத்தேச்யமே என்கிறார்
ஆக நமக்கு ப்ராப்யமும் ப்ராபகமும் எம்பெருமானே என்றறிந்தவர்கள் பெருமானின் அடியார்களை புருஷகாரமாகக் கொண்டு எம்பெருமான் திருவடிகளைப் பணிய வேண்டும்.
ஸ்ரீ விபீஷ்ணாழ்வான் ஸ்ரீராமஸந்நிதானத்திலே புகும்போது வானர முதலிகளைப் பணிந்து அவர்கள் மூலமேயே எம்பெருமானை பற்றினாரன்றோ.
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் மூலம் பகவதாச்ரயணம் பண்ணுவானேன் என்னில்,
இங்கு ஸ்ரீ நம்பிள்ளை சொல்வதாவது,
மதுரகவிகள், சத்ருக்னன் அனுஷ்டித்த்துபோலே ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களே ஆச்ரயணீயர்; அவர்களுக்கு மேற்பட்டு எம்பெருமானளவிலே சென்றுகூட ஆச்ரயிக்கவேண்டியதில்லை.
ஆனாலும் ஸஜாதீயர்களிடத்திலே ருசி விச்வாஸங்கள் உண்டாவது அரிதாகையாலே, யானையின் மீது ஏறவிரும்புமவர்கள் யானைப்பாகனுடைய அநுமதி கொண்டு புகவேண்டுமாபோலே, அவர்களைப் புருஷகாரமாகவாகிலும் கொள்ளப்பாருங்கோளென்று அருளிச்செய்கிறார். . 4.6.8
6.5. யார் எம்பெருமானைத் தொழ அதிகாரிகள்
அவன் நாம் கேட்காமலேயே எல்லோர்க்கும் அருளும் பகவனாகையினாலே நாம் எவரும் எவ்வளவு நீசர்களாக இருப்பினும் அவனை அணுகத்தடையில்லை. தம் தம் க்ருஹங்களிலே அவனுக்கு யாரும் ஆராதனம் செய்யலாம். 1.6.2
ஆழ்வார் மேலும் சொல்வதாவது எவ்வகையான இழிகுலத்திற் பிறந்தவர்களானாலும் எம்பெருமானுக்கு அடிமைப்பட்டிருக்க தகுதியானவர்களே. ஜாதியைவிட பகவத் சேஷத்வமே ப்ரயோஜநம். - பெரிய திருவந்தாதி 79 . திருவாய்மொழி 3.7.9
மிகவும் நிஹீன்னர்களின் மேல் பாசம் வைத்துள்ளான் எம்பெருமான். ஆனால் மேலும் நீசனான ஒரு வ்யக்தியைத் தேடிப்பார்த்து, அப்படிப்பட்ட வ்யக்தி உலகத்தில் கிடைக்காமையாலே என்றைக்காவது அப்படிப்பட்டவொரு வ்யக்தி கிடைக்காமற் போகமாட்டானா என்கிற நசையினால் திருமலையில் வீற்றிருத்தலும் சயனித்தலும் இல்லாமல் நின்று கொண்டே தேடுகிறான் அவன். 3.3.4
மேடும் பள்ளமுமான நிலத்திலே பெருவெள்ளம் பெருகினால் மேடுபள்ளங்கள் நீங்கி ஸமநிலைமாக ஆகும்படியைக் காண்கிறோம். அவ்வண்ணமாகவே அருள் வெள்ளத்தால் எம்பெருமானுக்கும் நமக்குமுள்ள மேடுபள்ளமும் நிரவப்படக்கூடியதே. 5.1.7
இவ்வுலகம் துன்பங்களுக்கு அந்தமில்லாமலிருக்கப் பெற்றிருப்பதுபோலே, மோக்ஷம் இன்பங்களுக்கு அந்தமில்லாதிருக்கப் பெற்றது. பக்தியற்றவர்களால் பெறலாகாத இம்மோக்ஷத்தையளிப்பபவன், மோக்ஷதானத்திற்கு நிர்வாஹகன் அவனே. 2.5.9
‘உங்களுடைய விரோதிகளை அவன் நிச்சேஷமாகப் போக்கவல்லவன்’ ‘அஸூர வர்க்கங்கள் தடுமாறி முடியும்படி அவற்றைத் தொலைத்தாப்போலே, உங்கள் விரோதிவர்க்கங்களை முடிப்பவனான அப்பெருமானுடைய திருக்கல்யாண குணங்களிலே ஈடுபடுங்கோள்’ 2.8.4
புளிங்குடிக் கிடந்து வர குணமங்கை யிருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று என்கிறபடியே அர்ச்சாவதாரஸ்தலத்திலே கிடந்தும் மிருந்தும் நின்றும்” நிலையையும் அநுஸநிதியுங்கோள். 2.8.7
தன்னிடம் ஆசையுடையாரெல்லாரையும் அடிமைப்படுத்திக்கொள்ளு மியல்வினன் அவன். இங்ஙனம் பரமபோக்யனான மனத்துக்கினிய எம்பெருமானுடைய குணங்களை அநுபவித்துக்கொண்டு போது அதாவது, அனுமானைப்போலே அவனுடைய வீர சரிதங்களைக் கொண்டு போதுபோக்கி ஸம்ஸார நிலத்திலிருக்கும்வரையில் கடல் போலே பெருகிச் செல்லுகின்ற நாள்களைத் தொலையுங்கோள் 1.6.7
இன்பமயமான மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தைப் பெற்றுக் களிப்புற இடைவிடாது எம்பெருமானுடைய திருக்குணங்களிலே அவகாஹியுங்கள்.2.7.10
தேவர்களுண்ணும் அமுதமானது இறப்பை நீக்கும். ஆனால் பகவத்விஷயமாகிற அமுதம் பிறப்பை நீக்கும். இதனை ஆரப்பருகி என் மாயப் பிறவி அறுங்கள். 1.7.3.
அவனுடைய திருக்குணங்களுக்கும், திருவவதாரங்களுக்கும் திவ்ய சேஷ்டிதங்களுக்கும், வாசகங்களான திருநாமங்களும் பலபலவாயிருக்கும். யாவஜ்ஜீவம் அநுபவித்தாலும் கூஷணந்தோறும் புதியனாய்ப் பரம போக்யனாயிருக்கும் ஆரா அமுதன் அவன். ஸர்வகாலமும் அபூர்வ வஸ்துபோலே புதியனாயிருந்து தெவிட்டாதிருப்பான். . 2.5.6
6.6. எம்பெருமானிடம் நம் ப்ரார்த்தனை என்னவாக இருக்கவேணும்?
நாம் எம்பெருமானை ப்ரார்த்திக்க வேண்டியது “தனக்கேயாகவென்னைக் கொள்ளுமீதே” என்பதே. அதாவது,
1. பெருமானே,தேவரீர் என்னுள் சாச்வதமாக எழுந்தருளியிருக்கவேணும்,
2. ஸம்ஸாரமென்பது ஒரு பெருங்கடல், வல்லவனான நீயே கடத்தித் தரவேணும்’
3. நீர் அடியேனை தம் குற்றேவல்களை நிறைவேற்ற நியமித்துக் கொள்ள வேணும்,
4. நிலாத்தென்றல் சந்தனம் தண்ணீர் முதலிய பொருள்கள் போலத் தனக்கேயாக என்னைக் கொள்ளவேணும்.
5. இது தவிற அடியேன் ப்ரார்த்திப்பது ஒன்றுமில்லை. 2.9.4
6.1 விடவேண்டியவை
1. எம்பெருமானைத் தவிர்ந்த மற்றெல்லா விஷயங்களையும் விடுங்கள்
2. அஹங்கார மமகாரங்களையும் விட்டொழியுங்கள் 1.2.3.
3. இந்த்ரியங்களை அடக்கி வாஸநைகளின்மேலுள்ள பற்றுக்களை விடுங்கள் 1.2.4.
4. விஷயங்களிலே நீ வைத்திருக்கிற பற்றை விட்டு அவனுள் முற்றிலடங்குங்கள் 1.2.6
5. உண்டியே உடையே என்று அவைகளிலேயே மூழ்கியிருக்காதீர்.
6. ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஸ்வரூபத்திற்கு சேராத விஷயங்களையும் விடுங்கள் 1.2.3
7. நான் ஸ்வதந்த்ரன், எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என நினையாதீர்கள் 1.2.9
8. ஐச்வர்யம் ஸந்தானம் முதலான அற்பபலன்களைக் கேட்டுப் பெற்றுக் கொண்டு அவனைவிட்டுப் பிரிந்து போய்விடாதீர்கள் 1.6.1
தொண்டு செய்து அமுதமுண்ண விரும்பியிருப்பீர்களாகில் புறம்பான பற்றுக்களில் நசையைத் தவிருங்கோள்; அங்ஙனம் தவிர்த்து அப்பெருமானைத் தொழுங்கோள். அங்ஙனம் தொழுதால் இவ்வாத்மாவோடே பொருந்திருக்கின்ற கருமங்களை வாஸநையோடே போக்கி மீட்சியற்ற செல்வமாகிய மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தை அவன் தானே கொடுத்தருள்வான். 1.6.8
6.2 செய்யவேண்டியவை
1. அற்ப பலன்களை விரும்பாமல் அவனையே பரம்போக்ய வஸ்துவாகக்கொண்டு அவனையே ஆசைப்படுங்கள்
2. எல்லையில்லாத ஆநந்தமயமாயிருக்கும் பரம் பொருளை பற்றுங்கள்
3. அவனையே என் மாதா பிதாவும் ஸகலவித பந்துவாகவும் பற்றுங்கள் 1.2.6
4. அவனுக்கு ஸகலவித கைங்கரியங்களிலும் செய்வதில் ஊக்கமுற்று இருங்கள்.1.2.6
5. எம்பெருமானின் குணானுபவம் செய்யுங்கள்
6. அவனுடைய வீர சரிதங்களைக் கேட்டு போதுபோக்குங்கள்
7. நான் பெருமானுக்கு அடிமை என நினையுங்கள்
8. அஞ்சலியுடன் மனம் செலுத்தி ஸ்தோத்திரம் சொல்லுங்கள் 4.3.2
9. கரணங்களுக்கு பகவதநுபவமே யாத்ரையாகும்படி செய்யுங்கள்
10. திருவாராதனம் செய்யுங்கள்
11. அர்ச்சா முர்த்திக்கு மனத்தாலும் வாயாலும் சரீரத்தாலும் பணிவிடை செய்யுங்கள்
12. எம்பெருமானது திருவடிகளிலே ஆத்மாவை ஸமர்ப்பியுங்கோள். 1.2.1. 1.2.2
13. ஆகிஞ்சன்யம், அநந்யகதித்வம் என்ற இரண்டும் குலையாதிருக்கும்படி
இருங்கோள். 5.8.8
[1] எம்பெருமானே சரண் என்பதைத்தவிர மற்ற உபாயங்கள் சிறிதும் அற்றிருக்கை ஆகிஞ்சந்ய மெனப்படும். அனுமன்,
[2] எம்பெருமானின் அனுக்ரஹம் உடனே கிடைக்காவிடினும் பிறர்மனைதேடி ஓடப்பாராதே. இவ்விடமொழிய வேறுயபுகலில்லை” என்கிற திண்ணிய அத்யவஸாயத்து டனிருக்கை அநந்யகதித்வமெனப்படும்.
உன்காரியத்தில் நீ எவ்வளவு தாமதித்தாலும் என் காரியத்தில் நான் நிஷ்டை குலையமாட்டேன். என்னைப்பற்றியவரையில் நீதான் எனக்கு உபாயம். எனக்கு உன்னுடைய அனுபவம் கிடையாமற்போனாலும் உன் திருவடியே தஞ்சம். எனக்கு வேறு களைகண் இல்லை என்னும் விச்வாஸமே ஆகிஞ்சன்யம், அநந்யகதித்வம் என்பவை.
ராமபிரான் வருவதற்கு தாமதமானாலும் சீதாப்பிராட்டி அவன் நிச்சயம் வருவான் என்று காத்திருந்தாள் அல்லவா?. சீதா பிராட்டியை தன் முதுகிலே ஏற்றிச்செல்லுகிறேன் என்றதை நிராகரித்தாளல்லவா? - திருவாய்மொழி 5.8.8
தாளும் தடக்கையும் கூப்பி என்று, கால் கூப்புகை, கை கூப்புகை. இவையிரண்டாலும் ஆகிஞ்சந்யமும் அநந்யகதித்வமும் தெரிவிக்கப்பட்டவாறாம்:
கால்களை ஒன்று சேர்த்து நின்றால், கூப்பிவிட்டால், வேறெங்கும் எனக்குப் போக்கிடமில்லையென்று ஸூசனையாதலால் அதனால் அநந்யகதித்வம் தெரியும்;
கைகூப்பிவிட்டால் என்கையில் ஒன்றுமில்லை என்கிற ஸுசனையாதாலால் அதனால் ஆகிஞ்சந்யம் தெரியும்.
அவன் தான் ஸர்வேச்வரனாயிற்றே, நமக்கு அவன் முகந்தருவானோவென்று யோசிக்க வேண்டாம்
1. அவன் ஸௌசீல்யமே வடிவாயிருப்பவன். .
2. அவன் ஸர்வேச்வரனேயாகிலும் ஆச்ரிதர் பக்கல் ஸ்நேஹ ஸ்வபாவனாயிருப்பவன்
3. ஆச்ரிதர்களுடன் புரையறக் கலந்து பழகுவதையே இயல்வாகவுடையவன்
4. மேன்மையடன் நீர்மையும் உள்ளவன்.
5. ஸகலவித பந்துவுமாகவும் இருப்பவன்.
6. அடியார்களிலே , அறிவு ஒழுக்கம் ஜாதி முதலிய ஏற்றத்தாழ்வு பாராதவன். எவ்வகுப்பினர்க்கும் ஆச்ரயணீயன்.
6.3. எம்பெருமானின் திருவாராதனம் செய்வது எப்படி ?
உலகத்தில் ஒருவனுக்கு ஒருவன் விருந்திடும்போது இதை இவன் ஸ்வீகரித்து என்ன குறை சொல்லப் போகிறானோ என்று நெஞ்சு தளும்பியிருக்க வேண்டிவரும்.
ஆனால் புத்திரன் பிதாவுக்கு விருந்திட்டால் ஏதேனுங் குறையிருந்தாலும் அது கண்டு தகப்பன் வெதும்பமாட்டான். அவனுக்கு வேண்டுவதெல்லாம் மகனின் அன்பே.
அதுபோன்ற ஸம்பந்தம் எம்பெருமானுக்கும் நமக்குமுண்டு. ஆக, பெருமான் ஆராதிக்க ஸுலபன்
1. தன்னை ஆராதிக்க மனம் கண் உடல் மொழி போதுமானவன்
2. தம் பெருமைக்கு குறைவாக செய்யும் ஆராதனத்தையும் உகப்பவன்
3. நம் அபசாரங்களைப் பொறுத்து நாம் செய்யும் ஆராதனத்தை ஏற்பவன்
4. எவராலும் தொழக்கூடியவன்
5. யாரும் எளிதில் ஆச்ரயிக்கக்கூடியவன்
6. செவ்வைக்கேடான மக்களுக்கும் திவ்ய தரிசனம் தருபவன்
7. நாம் அவனைப் பல்லாண்டு பாடுவதை மிகவும் விரும்பவன்
8. ஒரு வேளை தொழுதாலும் அந்தமில்லா பேரின்பம் தருபவன்
9. காசு செலவில்லாமல் சுலப வஸ்துக்களாலே ஆராதிக்கக்கூடியவன்
10. பூக்களை கோராமல் இலையை (துளசியை) விரும்புபவன்
11. நாம் இட்டது கொண்டு திருப்தி அடைபவன்
12. நாம் உகந்து உண்ணும் வெண்ணையை தானும் திருடி உண்டவன்
13. அங்க ப்ரதக்ஷிணம் போன்று உடல் வருத்தி உபாஸிக்க வேண்டாதவன்
14. நாம் அஞ்சலி செலுத்தினாலேயே மிகவும் ஸந்தோஷப்டுபவன்
நாம் கண்களினின்று நீர் வெள்ளமிட நெஞ்சு குழைய ஓர் அஞ்ஜலி பண்ணினால் எம் பெருமான் தன்னை ஸர்வாபரண பூஷிதனாகக் கருதுகிறான் அதுவே ஹ்ருதயபூர்வமாக இருந்தால் அதை சந்தனமாகவும் உகக்கிறான். நாம் வாயால் சொல்லும் ஸ்தோத்திரங்களாகிற சொல் மாலைகளை எம்பெருமான் பூமாலைகளாக ஏற்கிறான். அதுவும், ஆழ்வார் அருளிச்செயல்களை சொன்னோமானால் அவைகளை தான் பீதாம்பரமாக அணிகிறான். 4.3.2
ஆக எம்பெருமானின் பூஜையிலே சுத்தமான தீர்த்தத்தை அர்க்ய, பாத்ய, ஆசமனீய, ஸ்நாநீயமாக ஸமர்ப்பித்து ஏதேனுமொரு சுத்தமான பூவையிட்டு ஏதூப தீபங்களை காட்டினாலும் போதும். ஆராதனை எளிமையாக இருந்தாலும் போதும்.
1. ஏற்கனவே அமைந்துள்ள மனம், மொழி, மெய்கள் மூன்றும் அவன் விஷயத்தில் உபயோகப் படுத்துவதற்காகவே தந்தருளப்பட்டவை. இந்த உறுப்புகளை, அவன் விஷயத்திலேயே உபயோகப்படுத்துங்கள். இத்தனையே வேண்டுவது 1.2.8
2. தன்னைவந்துபணிகின்றவர்களைத் தான் பரீக்ஷித்துப்பார்ப்பன், இவரகள் ஏதேனும் க்ஷுத்ரபலன்களைப்பெற்றுக்கொண்டு போய்விடுவார்களா? அல்லது அவற்றில் நசையற்று நம்மையே பரமப்ரயோஜநமாகப் பற்றுகிறவர்காள? என்று பார்ப்பன், எம்பெருமான் பார்ப்பது இவ்வளவே.
அகன்று போகிறவர்களாயிருந்தால், க்ஷுத்ரபலன்களைத்தந்து அவர்களை அகற்றிவிடுவன்,
அங்ஙனல்லாதவர்களுக்கு தானே முற்றுமாக இருப்பான். அப்படிப்பட்டவர்களுக்கு அப்பொழுதைக்கப்பொழுது என்னாராவமுதமே என்னும்படியாயிருப்பன். 1.6.5
3. அடுத்தது, எம்பெருமானை ஆச்ரயித்து எம்பெருமானே என் மாதா பிதாவும் ஸகலவித பந்துவும் என்றும் கொள்ள வேண்டும். எம்பெருமானே என் மாதா பிதாவும் என்று ஆனபிறகு, இனி எனக்கு என்ன ஸம்பத்து நேர்ந்தாலும் ஸந்தோஷமுமில்லை, என்ன ஆபத்து நேர்ந்தாலும் ஸங்கடமுமில்லை என்றவொரு அத்யவஸாயமும் கொள்ள வேண்டும்.
இப்படிப்பட்ட அத்யவஸாயங்கொண்ட ப்ரஹ்லாதனுக்கு இரணியனும் அவனுடைய ஏவலாளர்களும் எத்தனையோ வகையான தீங்குகளை யிழைத்தார்களெனினும் அவன் திறத்து ஒன்றும் பயன்படவில்லையே;
பாம்புகளை விட்டுக் கடிக்க வைத்தார்கள் தீயை வளர்த்தி அதிலே தள்ளினார்கள்; மலைகளில் நின்றும் தலைகீழாக உருட்டினார்கள்; சிங்கம் புலி யானை முதலிய கொடிய விலங்குகளைக் கொண்டு அச்சமுறுத்தினார்கள்; இன்னமும் எத்தனையோ செய்தார்கள். ப்ரஹ்லாதாழ்வான் ஒன்றையேனும் லக்ஷியம் பண்ணினானென்பதுண்டோ?
பலபல பட்டுப் பீதாம்பரங்களையும் அணிகலன்களையும் தந்து மகிழ்வித்து ஸ்வாதீநப்படுத்திக் கொள்ளவும் பார்த்தார்கள்; அவற்றையுந்தான் லக்ஷியம் பண்ணினானோ?
பெரிய திருவந்தாதி 70
4. பாவங்கள் நம்மை நரகம் அனுப்பும். நரகத்தில் தண்டனை அனுபவித்தபிறகு மறுபடியும் இவ்வுலகில் பிறப்பைக் கொடுக்கும்,
புண்ணியங்கள் நம்மை ஸ்வர்கம் அனுப்பும். ஸ்வர்கத்தில் சுகம் அனுபவித்தபிறகு மறுபடியும் இவ்வுலகில் பிறப்பைக் கொடுக்கும்,
பரம புருஷார்த்தமாள மோக்ஷம் விரும்பி நிற்பார்க்கு ஸ்வர்க்க நரகங்களிரண்டும் தடையே. ஆதலால் நாம் மோக்ஷம் அடைய புண்ய பாபங்களிரண்டும் தொலையவேணும். 1.6.9
நம் லக்ஷ்யமாவது புண்யத்தினால் கிடைக்கும் ஸுகங்களையும் வெறுத்து பாப கார்யங்களையும் செய்யாமல் எம்பெருமானை அடைந்து அவனுக்கு தொண்டு செய்வதே.
ஆகவே ஈடிலா திருக்கல்யாணகுணங்களையுடைய நாராயணனுடைய அடியவர்களை ஒரு நாளுங் கைவிட மாட்டாத திருவடிகளைச் சேருங்கள். 1.2.10
நீங்கள் இப்படி எம்பெருமானை ஆச்ரயிப்பதாக முயன்றவளவிலே விரோதி கருமங்கள் அனைத்தும் தொலைந்துபோம்; அவற்றைத் தொலைக்கப் பிராட்டி இருக்கிறாளல்லவா. பிராட்டியை புருஷகாரமாகப் பற்றினாருடைய குற்றங்களைக் கணிசியாதே கைக்கொள்ளவல்ல திருவடிகள் அல்லவோ எம்பெருமானின் திருவடிகள். 1.3.8
6.4. பாகவதர்களைப் புருஷகாரமாகக்கொன்டு எம்பெருமானைப் பற்றுங்கள்
பகவானை ஸேவிப்பதைவிட பாகவதர்களை ஸேவிப்பது மிகவும் உயர்ந்த்து. பகவத் சேஷத்வத்தின் எல்லை பாகவத சேஷத்வம் எனப்படுகிறது. இந்த பெரும் ஸ்ரீவைஷ்ணவ தத்வத்தை விளக்கி ஆழ்வார் கூறுவதாவது: திருவாய்மொழி 3.7
1. பாகவத சேஷத்வம் பரம விசேஷம்.
A. ஏனெனில், பகவானே பாகவத சேஷத்வத்தை தானே அனுஷ்டித்துக்காட்டினானல்லவோ. பாகவதர்களில் தலைவனான ஆதிசேஷனுக்குப்பின் பலராமனுக்குப்பின் பிறந்து “பாகவதற்கோர் கீழ்க்கன்றாய்” என்னும் அவனளவிலே தன் பாரதந்திரியத்தைக் காட்டினான்.
B. பாரதப்போரில் ‘ஆயுதமெடேன்’ என்று சொல்லிவைத்தும் ஆச்ரிதபக்ஷபாதத்தாலே ஆயுதமெடுத்தும் காரியம் செய்தருளினான்.
C. ஆச்திதர்களுக்கு தன்னையே கொடுக்க அவன். கண்ணனாய்த் திருவவதரித்து ஒவ்வொருவர்க்கும் தன்னை முற்றுமாகக் கொடுத்தான்.
D. அடியார்க்கு தன்னையே கொடுப்பதுபோலத் தனது திவ்யாயுதத்தையும் அவர்களுக்கே தந்தவனாயிற்றே அவன். அம்பரீஷ சக்வர்த்திக்கும் தொண்டமான் சக்வர்த்திக்கும் தன் சக்ராயுதத்தையே தந்து உபகரித்தது இதிஹாஸ புராணப்ரஸித்தமன்றோ.
2. ஆகவே நாங்கள் பாகவதர்கேட்கே ஆட்பட்டவர்கள்.
A. எம்பெருமானுடைய திவ்யாவயவ ஸௌந்தர்யத்தால் வசீகரிக்கப்பட்ட ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள்
B. எம்பெருமானைத் தாளும் தடக்கையுங்கூப்பிப் பணியுமவர்கள்
C. எம்பெருமானுடைய வடிவழகிலும் திருக்கல்யாண குணங்களிலும் ஈடுபட்டிருக்கும் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள்.
D. எப்பொழும் எம்பெருமானின் பரத்வத்திலே யீடுபட்டு பேசுமவர்கள்
E. அவன் திருப்பாற்கடலில் சாய்ந்தருளும்படியை வாயாரப்பேசி அந்தக் கிடையழகிலே யீடுபட்டிருக்குமவர்கள்.
F. அற்ப பலன்களுக்காக எம்பெருமானை அணுகி அப்பலன் கைபுகுந்தவாறே விலக நினைக்காமல் எம்பெருமானோடு இடைவிடாது பழகுவதையே பெருஞ் செல்வமாக வுடையவர்கள்
இவர்கள் எனக்கு எக்காலத்தும் பிறவிவேதாறும் ஸ்வாமிகளென்கிறார். இவர்களே பிறவிதோறும் எம்மை ஆட்கொள்ளவல்ல நாதர்கள் என்கிறார்.
மேலும்
3. நாங்கள் எம்பெருமானின் அடியார்க்கு அடியாருக்கும் அடியார்களே
A. எம்பெருமானுடைய அழகிலே தோற்றவர்களான பாகவதர்களுக்கும் பக்தராயுள்ளவர்கள்
B. எம்பெருமானுக்கு தோற்றவர்களான பாகவதர்களுக்குத் தோற்றிருக்குமவர்கள்
இவர்களும் எனக்கு எக்காலத்தும் பிறவிவேதாறும் ஸ்வாமிகளென்கிறார்.
இப்படியாக தாஸாநுதாஸ சரமாவதிதாஸன் அடியேன் என்று தாம் சேஷத்வத்தின் எல்லையிலே நிற்க விரும்புகிறார் ஆழ்வார்.
त्वद् भृत्य भृत्य परिचारक भृत्य भृत्य भृत्यस्य भृत्य इति मां स्मर लोकनाथ என்ற முகுந்தமாலையும் காண்க.
4. ஆழ்வார் மேலும் சொல்வதாவது
A. எம்பெருமானை ஏத்துமவர்கள் நரகத்திற்குச் செல்லுதற்குரிய பாவங்களைச் செய்தவர்களாயிருந்தாலும் அவர்கள் எமது தொழுகைக்கு உரிய சிறந்த குலத்திற் பிறந்தவர்களாகக் கொள்ளப்படுபவர்கள்.
B. ப்ராஹ்மண க்ஷத்ரிய ஆதி நான்கு ஜாதிகளைத்தாண்டி (திருமழிசை ஆழ்வார், திருப்பாணாழ்வார், நம்பாடுவான் போல்) மிக நீச ஜாதியராக இருந்தாலும் அவர்கள் பரமனைப் பயிலுந் திருவுடையவர்கள் ஆகில் அவர்கள் பிறந்த வருணம் தொழில் எதுவானாலும், அவற்றைக் கணிசிக்கத் தேவையில்லை; அவர்களிடத்துப் பரமனைப்பயிலுந் திரு உள்ளதா என்பதொன்றே பார்க்கத்தக்கது.
C. மேன்மேலும் இந்த ஸம்ஸாரத்தில் பிறப்பது எமக்கு வேண்டாததாயினும் பாகதவதர்கட்கு ஆட்பட்டிருத்தலாகிற பெருஞ்செல்வம் கிடைக்கப் பெறுவதாகில் எத்தனை பிறப்புகள் நேர்ந்தாலும் உத்தேச்யமே என்கிறார்
ஆக நமக்கு ப்ராப்யமும் ப்ராபகமும் எம்பெருமானே என்றறிந்தவர்கள் பெருமானின் அடியார்களை புருஷகாரமாகக் கொண்டு எம்பெருமான் திருவடிகளைப் பணிய வேண்டும்.
ஸ்ரீ விபீஷ்ணாழ்வான் ஸ்ரீராமஸந்நிதானத்திலே புகும்போது வானர முதலிகளைப் பணிந்து அவர்கள் மூலமேயே எம்பெருமானை பற்றினாரன்றோ.
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் மூலம் பகவதாச்ரயணம் பண்ணுவானேன் என்னில்,
இங்கு ஸ்ரீ நம்பிள்ளை சொல்வதாவது,
மதுரகவிகள், சத்ருக்னன் அனுஷ்டித்த்துபோலே ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களே ஆச்ரயணீயர்; அவர்களுக்கு மேற்பட்டு எம்பெருமானளவிலே சென்றுகூட ஆச்ரயிக்கவேண்டியதில்லை.
ஆனாலும் ஸஜாதீயர்களிடத்திலே ருசி விச்வாஸங்கள் உண்டாவது அரிதாகையாலே, யானையின் மீது ஏறவிரும்புமவர்கள் யானைப்பாகனுடைய அநுமதி கொண்டு புகவேண்டுமாபோலே, அவர்களைப் புருஷகாரமாகவாகிலும் கொள்ளப்பாருங்கோளென்று அருளிச்செய்கிறார். . 4.6.8
6.5. யார் எம்பெருமானைத் தொழ அதிகாரிகள்
அவன் நாம் கேட்காமலேயே எல்லோர்க்கும் அருளும் பகவனாகையினாலே நாம் எவரும் எவ்வளவு நீசர்களாக இருப்பினும் அவனை அணுகத்தடையில்லை. தம் தம் க்ருஹங்களிலே அவனுக்கு யாரும் ஆராதனம் செய்யலாம். 1.6.2
ஆழ்வார் மேலும் சொல்வதாவது எவ்வகையான இழிகுலத்திற் பிறந்தவர்களானாலும் எம்பெருமானுக்கு அடிமைப்பட்டிருக்க தகுதியானவர்களே. ஜாதியைவிட பகவத் சேஷத்வமே ப்ரயோஜநம். - பெரிய திருவந்தாதி 79 . திருவாய்மொழி 3.7.9
மிகவும் நிஹீன்னர்களின் மேல் பாசம் வைத்துள்ளான் எம்பெருமான். ஆனால் மேலும் நீசனான ஒரு வ்யக்தியைத் தேடிப்பார்த்து, அப்படிப்பட்ட வ்யக்தி உலகத்தில் கிடைக்காமையாலே என்றைக்காவது அப்படிப்பட்டவொரு வ்யக்தி கிடைக்காமற் போகமாட்டானா என்கிற நசையினால் திருமலையில் வீற்றிருத்தலும் சயனித்தலும் இல்லாமல் நின்று கொண்டே தேடுகிறான் அவன். 3.3.4
மேடும் பள்ளமுமான நிலத்திலே பெருவெள்ளம் பெருகினால் மேடுபள்ளங்கள் நீங்கி ஸமநிலைமாக ஆகும்படியைக் காண்கிறோம். அவ்வண்ணமாகவே அருள் வெள்ளத்தால் எம்பெருமானுக்கும் நமக்குமுள்ள மேடுபள்ளமும் நிரவப்படக்கூடியதே. 5.1.7
இவ்வுலகம் துன்பங்களுக்கு அந்தமில்லாமலிருக்கப் பெற்றிருப்பதுபோலே, மோக்ஷம் இன்பங்களுக்கு அந்தமில்லாதிருக்கப் பெற்றது. பக்தியற்றவர்களால் பெறலாகாத இம்மோக்ஷத்தையளிப்பபவன், மோக்ஷதானத்திற்கு நிர்வாஹகன் அவனே. 2.5.9
‘உங்களுடைய விரோதிகளை அவன் நிச்சேஷமாகப் போக்கவல்லவன்’ ‘அஸூர வர்க்கங்கள் தடுமாறி முடியும்படி அவற்றைத் தொலைத்தாப்போலே, உங்கள் விரோதிவர்க்கங்களை முடிப்பவனான அப்பெருமானுடைய திருக்கல்யாண குணங்களிலே ஈடுபடுங்கோள்’ 2.8.4
புளிங்குடிக் கிடந்து வர குணமங்கை யிருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று என்கிறபடியே அர்ச்சாவதாரஸ்தலத்திலே கிடந்தும் மிருந்தும் நின்றும்” நிலையையும் அநுஸநிதியுங்கோள். 2.8.7
தன்னிடம் ஆசையுடையாரெல்லாரையும் அடிமைப்படுத்திக்கொள்ளு மியல்வினன் அவன். இங்ஙனம் பரமபோக்யனான மனத்துக்கினிய எம்பெருமானுடைய குணங்களை அநுபவித்துக்கொண்டு போது அதாவது, அனுமானைப்போலே அவனுடைய வீர சரிதங்களைக் கொண்டு போதுபோக்கி ஸம்ஸார நிலத்திலிருக்கும்வரையில் கடல் போலே பெருகிச் செல்லுகின்ற நாள்களைத் தொலையுங்கோள் 1.6.7
இன்பமயமான மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தைப் பெற்றுக் களிப்புற இடைவிடாது எம்பெருமானுடைய திருக்குணங்களிலே அவகாஹியுங்கள்.2.7.10
தேவர்களுண்ணும் அமுதமானது இறப்பை நீக்கும். ஆனால் பகவத்விஷயமாகிற அமுதம் பிறப்பை நீக்கும். இதனை ஆரப்பருகி என் மாயப் பிறவி அறுங்கள். 1.7.3.
அவனுடைய திருக்குணங்களுக்கும், திருவவதாரங்களுக்கும் திவ்ய சேஷ்டிதங்களுக்கும், வாசகங்களான திருநாமங்களும் பலபலவாயிருக்கும். யாவஜ்ஜீவம் அநுபவித்தாலும் கூஷணந்தோறும் புதியனாய்ப் பரம போக்யனாயிருக்கும் ஆரா அமுதன் அவன். ஸர்வகாலமும் அபூர்வ வஸ்துபோலே புதியனாயிருந்து தெவிட்டாதிருப்பான். . 2.5.6
6.6. எம்பெருமானிடம் நம் ப்ரார்த்தனை என்னவாக இருக்கவேணும்?
நாம் எம்பெருமானை ப்ரார்த்திக்க வேண்டியது “தனக்கேயாகவென்னைக் கொள்ளுமீதே” என்பதே. அதாவது,
1. பெருமானே,தேவரீர் என்னுள் சாச்வதமாக எழுந்தருளியிருக்கவேணும்,
2. ஸம்ஸாரமென்பது ஒரு பெருங்கடல், வல்லவனான நீயே கடத்தித் தரவேணும்’
3. நீர் அடியேனை தம் குற்றேவல்களை நிறைவேற்ற நியமித்துக் கொள்ள வேணும்,
4. நிலாத்தென்றல் சந்தனம் தண்ணீர் முதலிய பொருள்கள் போலத் தனக்கேயாக என்னைக் கொள்ளவேணும்.
5. இது தவிற அடியேன் ப்ரார்த்திப்பது ஒன்றுமில்லை. 2.9.4
7. நாம் நம் லக்ஷ்யம் அடைய தடைகள் யாவை?
முன் அத்யாயத்தில் நாம் நம் லக்ஷ்யம் அடைய வழி என்ன என்று விவரிக்கப்பட்டது. அங்கே நாம் செய்யவேண்டியவை யாவை, செய்யக்கூடாதவை யாவை என்றும் சொல்லப்பட்டன. இவைகளை நன்கு அறிந்து அவைகளை நன்கு அனுஷ்டித்து வாழ்பவர்கள் காலக்ரமத்தில் இகலோக வாழ்க்கை முடிந்து எம்பெருமானை நிச்சயம் அடைவர்.
ஆனால் ஸம்ஸாரிகளில் பெரும்பாலோர் பரமபதத்தில் வாத்ஸல்யம் ஸௌசீல்யம் முதலிய எண்ணில் பல்குணங்கள் உபயோகப்படாமே கிடந்ததனால் இந்நிலத்தில் வந்து தன்னுடைய ஒப்பற்ற வடிவழகைக் காட்டி அர்ச்சாவதாரத்திலே நமக்கு அருகிலேயே மேன்மையுடனும் தேஜஸ்ஸுடனும் நமக்கு உபகாரம் செய்வதற்காக அமையக்கிடக்கின்ற அவனை மறந்து உண்டியே உடையே என்று அவைகளிலேயே மூழ்கி, செய்யவேண்டியவைகளை செய்யாமலும், செய்யக் கூடாதவை களைச் செய்தும் வாழ்க்கை நடத்தும் மக்களே. இப்படிப்பட்ட கேடான வாழ்க்கையே அவர்கள் எம்பெருமானை அடைய தடை என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ. 1.10.9
முன் அத்யாயங்களில் செய்யக் கூடாதவை என்று சொல்லப்பட்டவைகளுக்கும் மேலே, தேவதாந்தரங்களைத் தொழுதல் நாம் நம் லக்ஷ்யம் அடைய பெரும் தடையாகும். ஏனெனில்
7.1 ஸ்ரீமன் நாராயணன் ஒருவனே தெய்வம். இறையவர் என்கிற வாசகம் ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே ஒக்கும். மற்றெல்லோரும் தேவதைகளே.
7.2 மஹாபாரத யுத்தத்தில் அர்ஜூனனுக்குப் பாசுபதாஸ்த்ரம் வேண்டியிருந்தது; சிவபிரானை ஆராதித்து அதனைப் பெறவேணுமென்று அவன் முயற்சி செய்யப் போகையில், கண்ணபிரான், அவ்வாஜூனனை நோக்கி, ‘ருத்ரனிடத்தில் நீ செய்ய நினைத்திருக்கிற ஆராதனையை என் காலிலே செய்து வேண்டுவதை பெறுவாயாக’ என்று கட்டளையிட்டுத் தனது முழந்தாளைக் காட்ட, அங்கே அவன் சில புஷ்பங்களையிட்டு அர்ச்சிக்க, அன்று இரவு கனவிலே ருத்திரன் அந்த புஷ்பங்களைத் தனது தலையிலே அணிந்து கொண்டு வந்து காட்சி தந்து, அஸ்த்ர ப்ரதானம் பண்ணினதாகச் சொல்லப்படுகிற கதை இங்கு உணரத்தக்கது.
இப்படியாக தேவாதி தேவன் நம்பெருமானே என்பது மகாபாரதத்திலே முன்பே அர்ஜூனன் நிரூபித்து நிர்ணயித்த விஷயம்.
7.3 த்ரிவிக்ரமாவதாரத்தின் போது, பெருமானின் திருவடி ப்ரம்மலோகம் புக, பிரமன் பெருமானின் திருவடிக்கு பாதபூஜை செய்ய, ருத்ரன் எம்பெருமானுடைய ஸ்ரீபாத தீர்த்தத்தை முடிமேல் தரித்து சிவனாயினான் என்பதும் இங்கு ஸ்மரிக்கத்தக்கது. 2,8,6
7.4 ருத்ரன் எம்பெருமானுடைய வலப்பக்கத்தை ஆச்ரயித்திருப்பவன். நான்முகக் கடவுளும் பெருமானின் திருநாபிக்கமலத்திலே பொருந்தியிருப்பவன். இதனால் இவர்களே பற்றியிருக்கும் பெருமான் பரதத்துவமான ஸ்ரீமந் நாராயணனே. 1.3.9
7.5 உலகத்தில் நடக்கிற ரக்ஷணத் தொழில் யாவும் எம்பெருமானுடையதே. அக்னி, இந்திரன், சிவன், பிரமன் முதலிய இதர தெய்வங்களைக்குறித்து அவரவர்கள் வழிபாடுகள் செய்து தாம் தாம் வேண்டிய பலன்களைப் பெறுவதாகக் கண்டாலும் அதுவும் எம்பெருமான் எம்பெருமான் அந்தராத்மாவாய் நின்று நடத்துகையாலேதான். அவை, தானே அத்தெய்வங்களுக்கு ஆத்மாவாக / உள்ளீடாக இருந்து நடத்துகிற ரக்ஷணமேயன்றி அத்தெய்வங்களே ஸ்வதந்திரமாகச் செய்துவிடுகிற ரக்ஷணமன்று. ஆக அந்தத் தேவதைகளுக்கு ஸ்வதந்திரமாக ஒரு சக்தியுண்டென்று நினையாதீர்கள். 1.2.9
7.6 ஸம்பத்துக்களைச் சேமித்துக் கொடுப்பதிலும் ஆபத்துக்களைத் தவிர்த்தொழிப்பதிலும் எம்பெருமானுக்கன்றி மற்றொருவற்கும் சக்தியில்லை.1.1.5
7.7 நாராயணனென்றும் நான்முகமெனன்றும் ருத்ரனென்று முள்ள மூன்று தேவர்களில் நாராயணனே படைப்பவன். மற்ற இருவரும் படைக்கப்படுமவர்கள்.
7.8 நாராயணனே ஸாத்விகன். மற்றோர் ராஜஸதாமஸர்கள். 1.3.6
7.9 நம் பாபங்களை க்ஷமித்து நம்மை உய்விக்கக்கூடியவன் நாராயணனே. மற்ற தேவதைகளினால் அது நடவாது. உலகங்களின் பாவங்களை அழியச்செய்வது கிடக்கட்டும் உலகுக்குத் தலைவனாக அபிமானிக்கப்படுகிற சிவபிரானுடைய பாவத்தையும் தொலைத்தவன் நாராயணனே. 2.2.2
சிவபிரானுடைய பல நாமங்களிலே, கபாலி என்பதும் ஒன்று. ஒரு காலத்திலே பரமசிவன் பிரமனுடைய சிரமொன்றைக் கிள்ளியெடுத்துவிட, அக்கபாலம் அப்படியே சிவன் கையில் ஒட்டிக்கொண்டு, அவன் ‘இதற்கு என்னசெய்வது‘ என்று கவலைப்பட, தேவர்களும் முனிவர்களும், ‘இப்பாவந்தொலையப் பிச்சையெடுக்கவேண்டும், என்றைக்குக் கபாலம் நிறையுமோ அன்றைக்கே இது கையைவிட்டு அகலும்‘ என்று உரைக்க, சிவபிரான் பலகாலம் பல தலங்களிலுஞ்சென்று பிச்சையேற்றுக்கொண்டே வருந்தித் திரிந்தும் அக்கபாலம் நீங்காதாக, பின்பு ஒருநாள் பதரிகாச்ரமத்தையடைந்து அங்கு எழுந்தருளியுள்ள நாராயணமூர்த்தியை வணங்கி ப்ரார்த்திக்க, அப்பெருமான் அக்ஷயம் என்று பிக்ஷையிட உடனே அதுநிறைந்து கபாலம் கையைவிட்டு அகன்றது என்பது வரலாறு.
கொலையுண்டவன் பிரமன். கொலை செய்தவன் ருத்திரன். கொலையுண்டவனும் கொலை செய்தவனும் பரதெய்வமாக எப்படி இருக்கமுடியும். ப்ராயச்சித்தமாக பிச்சை எடுத்தவன் பரதெய்வமாக எப்படி இருக்கமுடியும்.
7.10 மார்கண்டேயன் நெடுநாள் வாழ்ந்துவருகையில், மஹாப்ரளயத்தைத் தான் காண வேணும் என்று ஆசைகொண்டு எம்பெருமானைப் போற்றிப் பிரார்த்தித்து அங்ஙனம் காணும்போது, மஹாப்ரளயத்தில் திருமாலொருவனை யன்றி மற்றைத் தேவரெவரையும் பிழைதத்திருக்கக் காணாதவனாய் அப்பெருமானது திருவயிற்றினுள்ளே அனைவரையுங்கண்டஆன் என்பதும் புராணம்.
7.11 ஆக, எவர்களை நீங்கள் தெய்வமாகக் கருதுகின்றீர்களோ அவர்களும் எம்பெருமானையே பணிந்து துதிக்கின்றார்களாதலால் அவர்களது இசைவினாலும் எம்பெருமானுக்கே பரத்வமுண்டென்று எளிதில் அறியலாமே. 2.2.10
கேள்வி 1
ஸ்ரீமந்நாராயணனே ஸர்வேச்வரனாகில் அவன் தன்னையே ஆச்ரயிக்கும்படி எங்களைப் பண்ணாமல் இதர தெய்வங்களைத் தொழுமாறு எங்களைச் செய்துவைத்தது ஏன்?
ஆழ்வார் சொல்லும் பதிலாவது, அவரவர்கள் பண்ணின புண்யபாபரூப கருமங்களுக்குத் தக்கபடியு பலன் கொடுப்பதென்ற ஒரு சாஸ்த்மரியாதை ஏற்பட்டிருக்கின்றது; முற்பிறவிகளில் புண்யம் செய்தோரை ஸ்ரீமந்நாராயண ஸமாச்ரயணம் செய்யும்படி பண்ணுகிறான். அஃதே போல் முற்பிறவிகளில் பாபம் செய்திருந்தவர்களுக்கு அவற்றின் பலனாக இப்பிறவியில் அவர்களை க்ஷுத்ரதேவதாபஜனம் பண்ணும்படி செய்கிறான் எம்பெருமான். 4.10.6
உலகில் பாபம் செய்பவர்களே அதிகமாகையினால், பாஹ்யமதங்களும் குத்ருஷ்டிமதங்களும் மலிந்து கிடக்கின்றன. உயிரைமீட்கும் ஓஷதிகள் மாருதிபோல்வார் பாடுபட்டுத் தேடிப் பிடித்துக் கொணரவேண்டும்படி ஸ்ரீவைஷ்ணவமதம் மிக விரளமாயிருக்கிறது. 5.2.4
கேள்வி 2
ஆனால் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களும் தேவதாந்தரங்களின் பெயரில் ஹோமங்கள் செய்கிறார்களே. ஏன்.
எப்படி என்றால், சக்கரவர்த்திக்கு ( இப்போது அரசாங்கத்துக்கு ) செலுத்தவேண்டிய கப்பம் / வரிகளை நாம் நேராகவே சக்ரவர்த்திக்குச் செலுத்துகிறோமோ? இல்லையே. ஆங்காங்குப் பல அதிகாரி புருஷர்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றார்களாதலால் அவர்களிடம் நாம் செலுத்துகிறோம்; ஆனாலும் அவை அவர்களுக்குச் சேருவனவல்ல.
இவ்வண்ணமாகவே ஸகலதேவதாநாயகனான எம்பெருமாள் தானும், நாம் செலுத்த வேண்டிய தொகைகளை செலுத்துவதற்காக இதர தேவதைகளை லோகமடங்கலும் பரப்பிவைத்துள்ளான். 5.2.8
அவர்கள் எம்பெருமானுக்கு சேரவேண்டியவைகளை நம்மிடமிருந்து வாஙகி, அவனிடத்தில் சேர்க்கின்றன. இக்காரணத்தாலேயே,
आकाशात् पतितं तोयं यथा गच्छति सागरम् सर्व देव नमस्कारः केशवं प्रतिगच्छति என்று சொல்கிறோம்.
ஆனால் எம்பெருமானை ஆராதனை செய்யும் விஷயத்தில் ஸாக்ஷாத்தாகவே அவனை ஆச்ரயித்தல் உசிதமாதலால் எம்பெருமானையே அநந்ய ப்ரயோஜநராய் ஆச்ரயித்து உஜ்ஜீவியுங்கோள். 5.2.8
7.12 ஸ்ருஷ்டி கார்யத்தையும் ஸம்ரக்ஷண கார்யத்தையும் ஸ்வாதீநமாகவுடையவனாகையாலே இவனுக்கே ஈச்வரத்வம் பொருந்தும். தனது ஸங்கல்பத்தினாலே தேவஜாதி முதலான ஸகல பதார்த்தங்களையும் உண்டாக்கின ஆச்சர்ய பூதனான ஸர்வேச்வரனையன்றி மூன்று லோகங்களையும் நிலைபெறுமாறு திருத்தித் தன் ஸங்கல்பத்திலே வைத்துக்கொண்டு காக்கும் ஸ்வபாவமுடையவர் வேறு யாரேனுமுளரோ? 2.2.8
7.13 ஆக, இந்திரனென்றும் சந்திரனென்றும் சிவனென்றும் பிரமனென்றும் காளியென்றும் ஐயனென்றும் அம்மனென்றும் ஆலையாது, ஸ்ரீமன் நாராயணனையே வழிபடுங்கள்.
7.14 சேதநாசேநாத்மகமான ஸகல பதார்த்தங்களையும் தன் திருவயிற்ளிலே வைத்து ரக்ஷரிக்கையாலே, வைத்துக் கொண்டு ஒரு சிறிய ஆலந்தளிரிலே கண்வளர்ந்தருளும்படியான அகடிதகடநா ஸாமாத்தியத்தையுடையனான இவனே ஈச்வரன். 2.2.6, 2.2.7
7.15 உங்களுக்கு இவ்வுலகில் மறுபடியும் மறுபடியும் பிறவி வேண்டாமல் மோக்ஷம் தான் லக்ஷ்யம் என்றால் मोक्षमिच्छेत् जनार्दऩात् என்ற படி மோக்ஷம் தர வல்லவன் ஸ்ரீமன் நாராயணன் ஒருவனே.
7.16 ஆக தேவதாந்தர பஜனம் பண்ணுவது மோக்ஷம் போகாமல் இவ்வுதகத்திலேயே மறுபடியும் மறுபடியும் ஜன்மம் எடுத்து ‘பிள்ளைவேணும் குட்டி வேணும் சேலை வேணும் செல்வம் வேணும்’ என்ரு க்ஷுத்ர பலன்களை யெல்லாம் விரும்பி இவை கொடுப்பார் யாரென்று கண்டவிடமெங்கும் அலைந்து திரிந்து நித்ய ஸம்ஸாரியா யொழிவதற்கு முயல்வதேயன்றி வேறில்லை திரு ஆசிரியம் 6
7.17 ஆக, மற்ற இரு மூர்த்திகளிலேயுள்ள பசையை யறுத்து ஸ்ரீமன் நாராயணனையே ஆச்ரயித்தல் நலம். 1.3.7
ஆனால் ஸம்ஸாரிகளில் பெரும்பாலோர் பரமபதத்தில் வாத்ஸல்யம் ஸௌசீல்யம் முதலிய எண்ணில் பல்குணங்கள் உபயோகப்படாமே கிடந்ததனால் இந்நிலத்தில் வந்து தன்னுடைய ஒப்பற்ற வடிவழகைக் காட்டி அர்ச்சாவதாரத்திலே நமக்கு அருகிலேயே மேன்மையுடனும் தேஜஸ்ஸுடனும் நமக்கு உபகாரம் செய்வதற்காக அமையக்கிடக்கின்ற அவனை மறந்து உண்டியே உடையே என்று அவைகளிலேயே மூழ்கி, செய்யவேண்டியவைகளை செய்யாமலும், செய்யக் கூடாதவை களைச் செய்தும் வாழ்க்கை நடத்தும் மக்களே. இப்படிப்பட்ட கேடான வாழ்க்கையே அவர்கள் எம்பெருமானை அடைய தடை என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ. 1.10.9
முன் அத்யாயங்களில் செய்யக் கூடாதவை என்று சொல்லப்பட்டவைகளுக்கும் மேலே, தேவதாந்தரங்களைத் தொழுதல் நாம் நம் லக்ஷ்யம் அடைய பெரும் தடையாகும். ஏனெனில்
7.1 ஸ்ரீமன் நாராயணன் ஒருவனே தெய்வம். இறையவர் என்கிற வாசகம் ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே ஒக்கும். மற்றெல்லோரும் தேவதைகளே.
7.2 மஹாபாரத யுத்தத்தில் அர்ஜூனனுக்குப் பாசுபதாஸ்த்ரம் வேண்டியிருந்தது; சிவபிரானை ஆராதித்து அதனைப் பெறவேணுமென்று அவன் முயற்சி செய்யப் போகையில், கண்ணபிரான், அவ்வாஜூனனை நோக்கி, ‘ருத்ரனிடத்தில் நீ செய்ய நினைத்திருக்கிற ஆராதனையை என் காலிலே செய்து வேண்டுவதை பெறுவாயாக’ என்று கட்டளையிட்டுத் தனது முழந்தாளைக் காட்ட, அங்கே அவன் சில புஷ்பங்களையிட்டு அர்ச்சிக்க, அன்று இரவு கனவிலே ருத்திரன் அந்த புஷ்பங்களைத் தனது தலையிலே அணிந்து கொண்டு வந்து காட்சி தந்து, அஸ்த்ர ப்ரதானம் பண்ணினதாகச் சொல்லப்படுகிற கதை இங்கு உணரத்தக்கது.
இப்படியாக தேவாதி தேவன் நம்பெருமானே என்பது மகாபாரதத்திலே முன்பே அர்ஜூனன் நிரூபித்து நிர்ணயித்த விஷயம்.
7.3 த்ரிவிக்ரமாவதாரத்தின் போது, பெருமானின் திருவடி ப்ரம்மலோகம் புக, பிரமன் பெருமானின் திருவடிக்கு பாதபூஜை செய்ய, ருத்ரன் எம்பெருமானுடைய ஸ்ரீபாத தீர்த்தத்தை முடிமேல் தரித்து சிவனாயினான் என்பதும் இங்கு ஸ்மரிக்கத்தக்கது. 2,8,6
7.4 ருத்ரன் எம்பெருமானுடைய வலப்பக்கத்தை ஆச்ரயித்திருப்பவன். நான்முகக் கடவுளும் பெருமானின் திருநாபிக்கமலத்திலே பொருந்தியிருப்பவன். இதனால் இவர்களே பற்றியிருக்கும் பெருமான் பரதத்துவமான ஸ்ரீமந் நாராயணனே. 1.3.9
7.5 உலகத்தில் நடக்கிற ரக்ஷணத் தொழில் யாவும் எம்பெருமானுடையதே. அக்னி, இந்திரன், சிவன், பிரமன் முதலிய இதர தெய்வங்களைக்குறித்து அவரவர்கள் வழிபாடுகள் செய்து தாம் தாம் வேண்டிய பலன்களைப் பெறுவதாகக் கண்டாலும் அதுவும் எம்பெருமான் எம்பெருமான் அந்தராத்மாவாய் நின்று நடத்துகையாலேதான். அவை, தானே அத்தெய்வங்களுக்கு ஆத்மாவாக / உள்ளீடாக இருந்து நடத்துகிற ரக்ஷணமேயன்றி அத்தெய்வங்களே ஸ்வதந்திரமாகச் செய்துவிடுகிற ரக்ஷணமன்று. ஆக அந்தத் தேவதைகளுக்கு ஸ்வதந்திரமாக ஒரு சக்தியுண்டென்று நினையாதீர்கள். 1.2.9
7.6 ஸம்பத்துக்களைச் சேமித்துக் கொடுப்பதிலும் ஆபத்துக்களைத் தவிர்த்தொழிப்பதிலும் எம்பெருமானுக்கன்றி மற்றொருவற்கும் சக்தியில்லை.1.1.5
7.7 நாராயணனென்றும் நான்முகமெனன்றும் ருத்ரனென்று முள்ள மூன்று தேவர்களில் நாராயணனே படைப்பவன். மற்ற இருவரும் படைக்கப்படுமவர்கள்.
7.8 நாராயணனே ஸாத்விகன். மற்றோர் ராஜஸதாமஸர்கள். 1.3.6
7.9 நம் பாபங்களை க்ஷமித்து நம்மை உய்விக்கக்கூடியவன் நாராயணனே. மற்ற தேவதைகளினால் அது நடவாது. உலகங்களின் பாவங்களை அழியச்செய்வது கிடக்கட்டும் உலகுக்குத் தலைவனாக அபிமானிக்கப்படுகிற சிவபிரானுடைய பாவத்தையும் தொலைத்தவன் நாராயணனே. 2.2.2
சிவபிரானுடைய பல நாமங்களிலே, கபாலி என்பதும் ஒன்று. ஒரு காலத்திலே பரமசிவன் பிரமனுடைய சிரமொன்றைக் கிள்ளியெடுத்துவிட, அக்கபாலம் அப்படியே சிவன் கையில் ஒட்டிக்கொண்டு, அவன் ‘இதற்கு என்னசெய்வது‘ என்று கவலைப்பட, தேவர்களும் முனிவர்களும், ‘இப்பாவந்தொலையப் பிச்சையெடுக்கவேண்டும், என்றைக்குக் கபாலம் நிறையுமோ அன்றைக்கே இது கையைவிட்டு அகலும்‘ என்று உரைக்க, சிவபிரான் பலகாலம் பல தலங்களிலுஞ்சென்று பிச்சையேற்றுக்கொண்டே வருந்தித் திரிந்தும் அக்கபாலம் நீங்காதாக, பின்பு ஒருநாள் பதரிகாச்ரமத்தையடைந்து அங்கு எழுந்தருளியுள்ள நாராயணமூர்த்தியை வணங்கி ப்ரார்த்திக்க, அப்பெருமான் அக்ஷயம் என்று பிக்ஷையிட உடனே அதுநிறைந்து கபாலம் கையைவிட்டு அகன்றது என்பது வரலாறு.
கொலையுண்டவன் பிரமன். கொலை செய்தவன் ருத்திரன். கொலையுண்டவனும் கொலை செய்தவனும் பரதெய்வமாக எப்படி இருக்கமுடியும். ப்ராயச்சித்தமாக பிச்சை எடுத்தவன் பரதெய்வமாக எப்படி இருக்கமுடியும்.
7.10 மார்கண்டேயன் நெடுநாள் வாழ்ந்துவருகையில், மஹாப்ரளயத்தைத் தான் காண வேணும் என்று ஆசைகொண்டு எம்பெருமானைப் போற்றிப் பிரார்த்தித்து அங்ஙனம் காணும்போது, மஹாப்ரளயத்தில் திருமாலொருவனை யன்றி மற்றைத் தேவரெவரையும் பிழைதத்திருக்கக் காணாதவனாய் அப்பெருமானது திருவயிற்றினுள்ளே அனைவரையுங்கண்டஆன் என்பதும் புராணம்.
7.11 ஆக, எவர்களை நீங்கள் தெய்வமாகக் கருதுகின்றீர்களோ அவர்களும் எம்பெருமானையே பணிந்து துதிக்கின்றார்களாதலால் அவர்களது இசைவினாலும் எம்பெருமானுக்கே பரத்வமுண்டென்று எளிதில் அறியலாமே. 2.2.10
கேள்வி 1
ஸ்ரீமந்நாராயணனே ஸர்வேச்வரனாகில் அவன் தன்னையே ஆச்ரயிக்கும்படி எங்களைப் பண்ணாமல் இதர தெய்வங்களைத் தொழுமாறு எங்களைச் செய்துவைத்தது ஏன்?
ஆழ்வார் சொல்லும் பதிலாவது, அவரவர்கள் பண்ணின புண்யபாபரூப கருமங்களுக்குத் தக்கபடியு பலன் கொடுப்பதென்ற ஒரு சாஸ்த்மரியாதை ஏற்பட்டிருக்கின்றது; முற்பிறவிகளில் புண்யம் செய்தோரை ஸ்ரீமந்நாராயண ஸமாச்ரயணம் செய்யும்படி பண்ணுகிறான். அஃதே போல் முற்பிறவிகளில் பாபம் செய்திருந்தவர்களுக்கு அவற்றின் பலனாக இப்பிறவியில் அவர்களை க்ஷுத்ரதேவதாபஜனம் பண்ணும்படி செய்கிறான் எம்பெருமான். 4.10.6
உலகில் பாபம் செய்பவர்களே அதிகமாகையினால், பாஹ்யமதங்களும் குத்ருஷ்டிமதங்களும் மலிந்து கிடக்கின்றன. உயிரைமீட்கும் ஓஷதிகள் மாருதிபோல்வார் பாடுபட்டுத் தேடிப் பிடித்துக் கொணரவேண்டும்படி ஸ்ரீவைஷ்ணவமதம் மிக விரளமாயிருக்கிறது. 5.2.4
கேள்வி 2
ஆனால் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களும் தேவதாந்தரங்களின் பெயரில் ஹோமங்கள் செய்கிறார்களே. ஏன்.
எப்படி என்றால், சக்கரவர்த்திக்கு ( இப்போது அரசாங்கத்துக்கு ) செலுத்தவேண்டிய கப்பம் / வரிகளை நாம் நேராகவே சக்ரவர்த்திக்குச் செலுத்துகிறோமோ? இல்லையே. ஆங்காங்குப் பல அதிகாரி புருஷர்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றார்களாதலால் அவர்களிடம் நாம் செலுத்துகிறோம்; ஆனாலும் அவை அவர்களுக்குச் சேருவனவல்ல.
இவ்வண்ணமாகவே ஸகலதேவதாநாயகனான எம்பெருமாள் தானும், நாம் செலுத்த வேண்டிய தொகைகளை செலுத்துவதற்காக இதர தேவதைகளை லோகமடங்கலும் பரப்பிவைத்துள்ளான். 5.2.8
அவர்கள் எம்பெருமானுக்கு சேரவேண்டியவைகளை நம்மிடமிருந்து வாஙகி, அவனிடத்தில் சேர்க்கின்றன. இக்காரணத்தாலேயே,
आकाशात् पतितं तोयं यथा गच्छति सागरम् सर्व देव नमस्कारः केशवं प्रतिगच्छति என்று சொல்கிறோம்.
ஆனால் எம்பெருமானை ஆராதனை செய்யும் விஷயத்தில் ஸாக்ஷாத்தாகவே அவனை ஆச்ரயித்தல் உசிதமாதலால் எம்பெருமானையே அநந்ய ப்ரயோஜநராய் ஆச்ரயித்து உஜ்ஜீவியுங்கோள். 5.2.8
7.12 ஸ்ருஷ்டி கார்யத்தையும் ஸம்ரக்ஷண கார்யத்தையும் ஸ்வாதீநமாகவுடையவனாகையாலே இவனுக்கே ஈச்வரத்வம் பொருந்தும். தனது ஸங்கல்பத்தினாலே தேவஜாதி முதலான ஸகல பதார்த்தங்களையும் உண்டாக்கின ஆச்சர்ய பூதனான ஸர்வேச்வரனையன்றி மூன்று லோகங்களையும் நிலைபெறுமாறு திருத்தித் தன் ஸங்கல்பத்திலே வைத்துக்கொண்டு காக்கும் ஸ்வபாவமுடையவர் வேறு யாரேனுமுளரோ? 2.2.8
7.13 ஆக, இந்திரனென்றும் சந்திரனென்றும் சிவனென்றும் பிரமனென்றும் காளியென்றும் ஐயனென்றும் அம்மனென்றும் ஆலையாது, ஸ்ரீமன் நாராயணனையே வழிபடுங்கள்.
7.14 சேதநாசேநாத்மகமான ஸகல பதார்த்தங்களையும் தன் திருவயிற்ளிலே வைத்து ரக்ஷரிக்கையாலே, வைத்துக் கொண்டு ஒரு சிறிய ஆலந்தளிரிலே கண்வளர்ந்தருளும்படியான அகடிதகடநா ஸாமாத்தியத்தையுடையனான இவனே ஈச்வரன். 2.2.6, 2.2.7
7.15 உங்களுக்கு இவ்வுலகில் மறுபடியும் மறுபடியும் பிறவி வேண்டாமல் மோக்ஷம் தான் லக்ஷ்யம் என்றால் मोक्षमिच्छेत् जनार्दऩात् என்ற படி மோக்ஷம் தர வல்லவன் ஸ்ரீமன் நாராயணன் ஒருவனே.
7.16 ஆக தேவதாந்தர பஜனம் பண்ணுவது மோக்ஷம் போகாமல் இவ்வுதகத்திலேயே மறுபடியும் மறுபடியும் ஜன்மம் எடுத்து ‘பிள்ளைவேணும் குட்டி வேணும் சேலை வேணும் செல்வம் வேணும்’ என்ரு க்ஷுத்ர பலன்களை யெல்லாம் விரும்பி இவை கொடுப்பார் யாரென்று கண்டவிடமெங்கும் அலைந்து திரிந்து நித்ய ஸம்ஸாரியா யொழிவதற்கு முயல்வதேயன்றி வேறில்லை திரு ஆசிரியம் 6
7.17 ஆக, மற்ற இரு மூர்த்திகளிலேயுள்ள பசையை யறுத்து ஸ்ரீமன் நாராயணனையே ஆச்ரயித்தல் நலம். 1.3.7
8. முடிவுரை
எம்பெருமானருளாலே அர்த்த பஞ்சகத்தை தாம் அறிந்ததாகவும் அதில் ஒவ்வொன்றிலும் நல்தெளிவு பெற்றதையும் இத்திருவாய்மொழியிலே கூறுகிறார் ஆழ்வார். ஆகவேதான் இத்திருவாய்மொழி ஸாரமும் அர்த்த பஞ்சகத்தை ஒட்டியே தொகுக்கப்பட்டது.
வ்யாக்யாதாக்கள் சொல்வதாவது,
அர்த்த பஞ்சகம் அறிதல், முதல் நிலை.
தெளிதல், கடை நிலை.
அதாவது,
1. பர ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது
எம்பெருமானின் பரத்வம் அறிதல்,
அவன் ஆச்ரித பாரதந்த்ரியம் கண்டு தெளிதல்
2. ஸ்வ ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது,
நாம் எம்பெருமானுக்கு அடிமை என அறிதல்
பாகவத சேஷத்வமே புருஷார்த்தம் என தெளிதல்
3. உபாய ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது
எம்பெருமான் திருவடிகளே உபாயம் என அறிதல்
அவனுடைய ஸ்வீகாரமே ரக்ஷகமென்று தெளிதல்
4. புருஷார்த்த ஸ்வரூப ஜஞானம் என்பது
வழுவிலாவடிமை செய்கை புருஷார்த்தம் என அறிதல்
கைங்கர்யம் அவன் ஆநந்தத்துக்காக என தெளிதல்
5. விரோதி ஸ்வரூப ஜ்ஞானம் என்பது
அஹங்கார மமகாரங்கள் த்யாஜ்யம் என அறிதல்
கைங்காரியம் என்னை அவன் செய்விக்கிறான் என தெளிதல்
ஆகவிப்படி அர்த்த பஞ்சகத்தை ஸாமாந்யரூபேணவும் விசேஷ ரூபேணவும் உணர்ந்து தெளிவு பெற்றபடியை அறிந்தறிந்து தேறித்தேறி என்றதனால் தான் பேதமை தீர்ந்தொழிந்ததாக அருளிச்செய்கிறார் ஆழ்வார்.
ஆழ்வார் உலகத்தோர் படும் துன்பங்களைப்பார்த்து மிகவும் மனம் நொந்தார்.
ஆராய்ந்து பார்க்கையில், மக்கள் துன்பப்படுவதற்குக் காரணம் தேவதாந்திர பஜனமே என்று கண்டறிந்தார். 5.2.1
எம்பெருமான் கீதையிலே मामेव ये प्रपद्यंते मायां एतां तरंति ते என்று சொன்னபடி, மக்கள் எம்பெருமானின் பரத்வம் அறிந்து, தேவதாந்திர பஜனம் தவிர்த்து, ஸ்ரீமந்நாராயணனையே தொழுதார்களானால் அவர்கள் துன்பம் நீங்குமே என்று நினைத்து எம்பெருமான் பரத்வம் பற்றி இத்திருவாய்மொழியிலேபரக்கப்பேசசுகிறார் ஆழ்வார்.
திருவாய்மொழியானது தொண்டர்கட்கு ஆனந்தத்தைப் பொழியும் இன்பமாரி.
திருவாய்மொழி முகத்தாலே ஆனந்தத்தை வர்ஷிக்கும் மேகம் ஸ்வாமி நமமாழ்வார்.
ஏடு பார்த்துக் கற்கையன்றிக்கே ஆசார்யனிடத்தில் நன்கு அத்யயநத்தைப் பண்ணி, அர்த்தஜ்ஞானமும் பிறந்து அதற்கேற்றவாறு அனுஷ்டிப்பவர்களுக்கு ஸ்ரீவைஷ்ணவத்வஸித்தி யுண்டாகுமென்கிறார் ஆழ்வார். 5.5.11
இத்திருவாய்மொழியை மக்தள் அனுஸந்தித்தார்களேயானால் தான் பரக்கப்பேசிய எம்பெருமானின் பரத்வம் புரிந்து மக்கள் எல்லோரும் திருந்துவர், அதனாலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்ருத்தி ஏற்பட்டு எங்கும் பகவதனுபவம் ஏற்படும். பாபங்கள் தொலையும். நரகம் புல்லெழுந்தொழியும் என்று நமக்கு சொல்லியருளினார் ஆழ்வார்.
இப்படிப்பட்ட ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்ருத்திக்கு எப்போதும் ஒரு குறைவில்லாமலிருக்க வேணும் என்று விரும்பிய ஆழ்வார் நமக்காக ஒரு ப்ரார்த்தனையும் செய்கிறார். அப்ரார்த்தனையாவது,
இமையோர்தலைவா தேவாதிராஜனே!, அடியேன் வணக்கத்துடன் சொல்லிக் கொள்ளும் வார்த்தையை மெய் நின்று அங்குமிங்கும் போய்விடப் பாராமல் நிலைத்து நின்று என் விண்ணப்பத்தை முடிய திருச்செவி சார்த்தியருள வேணும்.
விண்ணப்பம் செய்பவன் அடியேன் ஒருவனே யாகிலும், இவ்விருள் தருமா ஞாலத்தில் துவள்கின்ற மற்றும் பல ஸம்ஸாரிகளின் அநர்த்தமும் நீங்கவேணுமென்று அனைவர்க்கும் பிரதிநிதியாய் அடியேன் விண்ணப்பஞ்செய்கிறேன்.
சேஷபூதர்களான எங்களை உத்தரிக்கச் செய்வதற்காகவே,
எந்நின்ற யோனியு மாய் நாங்கள் கேட்காமலேயே இவ்வுலகில் அவ்வப்போது அவதரிக்கும் எங்கள் சேஷியான நீ,
இந்த ஸம்ஸாரநிலத்தில் பொய்யான விபரீத ஞானம் கொண்டு அஹங்கார மமகாராதிகள்கூடே, விபரீதானுஷ்டானமாகிற பொல்லாவொழுக்கம் செய்துகொண்டு திரியும் எங்களுக்கு
இவ்வழுக்கடம்புடனே திரியும் அடியோங்களுடைய ஸம்ஸாரபந்தம் தொடர்ந்து வராமல் இவ்வளவோடு அற்றுப் போகுமாறு பிறப்பு நீக்கி, ‘மோக்ஷம் தந்து
அன்ய சேஷபூதர்களான நித்யமுக்தர்களை அடிமைகொண்டு எழுந்தருளியிருக்குமாப்போலே அடியோங்களையும் அடிமை கொண்டருள வேணும்.
திருவிருத்தம் 1
வ்யாக்யாதாக்கள் சொல்வதாவது,
அர்த்த பஞ்சகம் அறிதல், முதல் நிலை.
தெளிதல், கடை நிலை.
அதாவது,
1. பர ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது
எம்பெருமானின் பரத்வம் அறிதல்,
அவன் ஆச்ரித பாரதந்த்ரியம் கண்டு தெளிதல்
2. ஸ்வ ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது,
நாம் எம்பெருமானுக்கு அடிமை என அறிதல்
பாகவத சேஷத்வமே புருஷார்த்தம் என தெளிதல்
3. உபாய ஸ்வரூபஜ்ஞானம் என்பது
எம்பெருமான் திருவடிகளே உபாயம் என அறிதல்
அவனுடைய ஸ்வீகாரமே ரக்ஷகமென்று தெளிதல்
4. புருஷார்த்த ஸ்வரூப ஜஞானம் என்பது
வழுவிலாவடிமை செய்கை புருஷார்த்தம் என அறிதல்
கைங்கர்யம் அவன் ஆநந்தத்துக்காக என தெளிதல்
5. விரோதி ஸ்வரூப ஜ்ஞானம் என்பது
அஹங்கார மமகாரங்கள் த்யாஜ்யம் என அறிதல்
கைங்காரியம் என்னை அவன் செய்விக்கிறான் என தெளிதல்
ஆகவிப்படி அர்த்த பஞ்சகத்தை ஸாமாந்யரூபேணவும் விசேஷ ரூபேணவும் உணர்ந்து தெளிவு பெற்றபடியை அறிந்தறிந்து தேறித்தேறி என்றதனால் தான் பேதமை தீர்ந்தொழிந்ததாக அருளிச்செய்கிறார் ஆழ்வார்.
ஆழ்வார் உலகத்தோர் படும் துன்பங்களைப்பார்த்து மிகவும் மனம் நொந்தார்.
ஆராய்ந்து பார்க்கையில், மக்கள் துன்பப்படுவதற்குக் காரணம் தேவதாந்திர பஜனமே என்று கண்டறிந்தார். 5.2.1
எம்பெருமான் கீதையிலே मामेव ये प्रपद्यंते मायां एतां तरंति ते என்று சொன்னபடி, மக்கள் எம்பெருமானின் பரத்வம் அறிந்து, தேவதாந்திர பஜனம் தவிர்த்து, ஸ்ரீமந்நாராயணனையே தொழுதார்களானால் அவர்கள் துன்பம் நீங்குமே என்று நினைத்து எம்பெருமான் பரத்வம் பற்றி இத்திருவாய்மொழியிலேபரக்கப்பேசசுகிறார் ஆழ்வார்.
திருவாய்மொழியானது தொண்டர்கட்கு ஆனந்தத்தைப் பொழியும் இன்பமாரி.
திருவாய்மொழி முகத்தாலே ஆனந்தத்தை வர்ஷிக்கும் மேகம் ஸ்வாமி நமமாழ்வார்.
ஏடு பார்த்துக் கற்கையன்றிக்கே ஆசார்யனிடத்தில் நன்கு அத்யயநத்தைப் பண்ணி, அர்த்தஜ்ஞானமும் பிறந்து அதற்கேற்றவாறு அனுஷ்டிப்பவர்களுக்கு ஸ்ரீவைஷ்ணவத்வஸித்தி யுண்டாகுமென்கிறார் ஆழ்வார். 5.5.11
இத்திருவாய்மொழியை மக்தள் அனுஸந்தித்தார்களேயானால் தான் பரக்கப்பேசிய எம்பெருமானின் பரத்வம் புரிந்து மக்கள் எல்லோரும் திருந்துவர், அதனாலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்ருத்தி ஏற்பட்டு எங்கும் பகவதனுபவம் ஏற்படும். பாபங்கள் தொலையும். நரகம் புல்லெழுந்தொழியும் என்று நமக்கு சொல்லியருளினார் ஆழ்வார்.
இப்படிப்பட்ட ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்ருத்திக்கு எப்போதும் ஒரு குறைவில்லாமலிருக்க வேணும் என்று விரும்பிய ஆழ்வார் நமக்காக ஒரு ப்ரார்த்தனையும் செய்கிறார். அப்ரார்த்தனையாவது,
இமையோர்தலைவா தேவாதிராஜனே!, அடியேன் வணக்கத்துடன் சொல்லிக் கொள்ளும் வார்த்தையை மெய் நின்று அங்குமிங்கும் போய்விடப் பாராமல் நிலைத்து நின்று என் விண்ணப்பத்தை முடிய திருச்செவி சார்த்தியருள வேணும்.
விண்ணப்பம் செய்பவன் அடியேன் ஒருவனே யாகிலும், இவ்விருள் தருமா ஞாலத்தில் துவள்கின்ற மற்றும் பல ஸம்ஸாரிகளின் அநர்த்தமும் நீங்கவேணுமென்று அனைவர்க்கும் பிரதிநிதியாய் அடியேன் விண்ணப்பஞ்செய்கிறேன்.
சேஷபூதர்களான எங்களை உத்தரிக்கச் செய்வதற்காகவே,
எந்நின்ற யோனியு மாய் நாங்கள் கேட்காமலேயே இவ்வுலகில் அவ்வப்போது அவதரிக்கும் எங்கள் சேஷியான நீ,
இந்த ஸம்ஸாரநிலத்தில் பொய்யான விபரீத ஞானம் கொண்டு அஹங்கார மமகாராதிகள்கூடே, விபரீதானுஷ்டானமாகிற பொல்லாவொழுக்கம் செய்துகொண்டு திரியும் எங்களுக்கு
இவ்வழுக்கடம்புடனே திரியும் அடியோங்களுடைய ஸம்ஸாரபந்தம் தொடர்ந்து வராமல் இவ்வளவோடு அற்றுப் போகுமாறு பிறப்பு நீக்கி, ‘மோக்ஷம் தந்து
அன்ய சேஷபூதர்களான நித்யமுக்தர்களை அடிமைகொண்டு எழுந்தருளியிருக்குமாப்போலே அடியோங்களையும் அடிமை கொண்டருள வேணும்.
திருவிருத்தம் 1
Subscribe to:
Posts (Atom)